Je weet nooit waar de muzen zich verbergen, al was het in een fruitkorf op Suskes blog.

Er was eens …

• lang geleden, een dag in september en ik werd geboren, helemaal bloot. Ze hebben me blijkbaar rap in kleren gefoefeld, zo’n schandaal.

• een badkuip, waar Broer en ik samen nog in pasten. We hadden het over dat hulpstukje dat hij meer had dan ik. Kort daarna was de badkuip te klein … of wij te groot.

• een papierslag met de Chiro, ik was een jaar of 10-11, en vond een prachtig kunstboek -jaja, in die tijd was ik er al gevoelig voor- over de oude Grieken. Ik nam het mee naar de school. Een dag later heb ik van mijn moeder onder mijn voeten gekregen. Aanstootgevend! Ik begreep het niet. Ik had niet eens in het snotje gehad dat die oude Grieken net hetzelfde onderdeel als Broer hadden gehad. Dat verhaal kan je hier lezen.

• een film, De Teleurgang van de Waterhoek” die later “Mira” ging heten, waarover mijn vader ontzet was en besloot dat ik die nooit mocht zien. Natuurlijk heb ik die film, later toen mijn vader niks meer over mij te palaberen had, wel gezien. Ik schreef er ook al een log over, dat natuurlijk ook de titel: “De Teleurgang van de Waterhoek” mee kreeg en dat ik zelf twee keer heb moeten lezen eer ik begreep wat ik er indertijd mee bedoelde.

• mijn eerste werk bij een grote firma, waar blote kalenders aan de muren schering en inslag waren en ik me afvroeg waarom het altijd vrouwen moesten zijn. Blijkbaar was ik niet alleen. De meiskes van de ponsafdeling dus ook en ze hingen een blote vent op een miniveloke op. Het feit is tot bij de hoge directie geraakt, waarop de meiskes te horen kregen dat dat geen pas gaf, waarop ze dan maar een grote aardbei op een bepaald onderdeel hebben gekleefd, wat weer tot bij de hoge directie geraakte en de meiskes werden aangemaand om de foto weg te halen. Ook daarover heb ik ooit al geblogd. De fraise heet het log in kwestie.

• een log, waar ik hier lager naar zal verwijzen, waarin ik schreef:

  Het is al heel lang geleden dat iemand eens zei dat oudere vrouwen niet thuishoren op een nudistenstrand, met hun afhangers. Waarop mske dan vroeg waarom iedereen bij hoog en bij laag volhield dat een nudistenstrand niet diende om te gapen.

• een blote cycloop die ergens langs de kant van een autostrade stond en die ik wou fotografen omdat ik hem schattig vond. Hij gaf aanstoot en werd vernietigd (en hersteld). De domme mensheid! Ik ben toch nog aan een foto geraakt, maar dan wel dankzij de vorige eigenaar van de cycloop.

Er is me al verweten dat ik preuts ben, er is me al gezegd dat ik er te laks over denk, dat bloot niet hoort. Mijn mening daarover is eigenlijk nooit uitgesproken noch veranderd. Bloot is helemaal normaal al zijn er plaatsen en oorden waar het niet hoort.

Zo stel ik me de vraag waarom iedereen, die uit de kleren gaat, daarom in de gazet wil komen. Maar dat deed ik vroeger ook al eens. Nu doen ze het om bepaalde dingen bespreekbaar te maken: de grote ziekte, mentale problemen, … en ik vraag me af of de grote ziekte en de mentale problemen daarmee opgelost gaan geraken.

Maar neen, ze doen het om kalenders te maken, dat het geld opbrengt om te schenken aan … Het enige wat nu positiever is aan die kalenders is dat er mannen opstaan ook.

Eergisteren las ik nog over de Spanjaard die in zijn blootje over straat mag lopen, maar wel gevraagd werd om in de rechtbank iets aan te trekken¹. Dat vind ik normaal. Als het kan, als het mag … waarom niet, als je zelf het besef maar hebt van waar en wanneer.

En die platenhoes op Suskes blog is maar gewoon een reproductie van een schilderij van Édouard Manet². Persoonlijk zou ik, als het mij zou storen, eerder bij Manet mijn gram gaan halen.