Een week of twee geleden kreeg ik een e-mail. Mijn bestelde iPhone was verzonden en zou geleverd worden op een adres ergens in het Luikse op een naam dat de mijne niet was en in een straat waar ik toeten noch blazen van wist. Zelfs van die iPhone had ik geen weet.

Ik verwittigde safeonweb.

Een paar dagen later leest Luc ergens op een FB een gelijkaardig verhaal maar uit een ander oogpunt.

Iemand krijgt een pakjesbezorger aan de deur, met een pakje voor de buren. Hij accepteert dat natuurlijk. Maar nog voor hij dat aan de buren kan bezorgen wordt er wéér gebeld. Iemand die beweert nog maar pas in de buurt te wonen, komt dat pakje halen want hij had het verkeerde adres opgegeven.

Na enkele vragen over hoe en wat, ruikt de ontvanger onraad en weigert. Hij houdt het pakje.

De bedoeling was dus dat diegene die het kwam ophalen, het meenam en dat de buurman de factuur zou betalen.

Dat is dus uitgekookt tot en met en dikke winst voor efkes vijf minuten schrik en hard kunnen lopen.

Kan je je voorstellen? Die man in het Luikse? Die ontvangt een pakske op mijn naam en dan komt iemand -een valse ms?- dat pakske ophalen?

En ik dacht dat ík een rare hersenkronkel had.

Jammer genoeg heb ik de e-mail weggegooid, -zelfs in de vuilbak loop je nog het risico dat je nog per ongeluk op die link duwt- en bovendien vindt Luc niet zo direct die FB-pagina terug.

Telkens ik mijn laptop opstart ga ik achter de hoekskes van mijn scherm kijken of er geen onverlaat een listige link heeft achtergelaten en zelfs e-mails van de instanties vertrouw ik niet meer.