Rare zaken gebeuren er, nu mijn oren weer mee spelen. Zo hoor ik nu alle ochtenden, tot hier binnen, de grote Tsjip. En ja, het is em want ik herken hem -luid en klaar en duidelijk- aan zijn aireke.

Tsjip … tsjip … tsjip … tsjip … tsjip … tsjip … tsjip … tsjip … tsjip …

Luc hoort hem niet. Bizar eigenlijk.

Ik was buiten al eens gaan kijken waar die zit, want het kan hierbinnen echt niet uit de klimop komen. Het geluid komt eerder vanonder de dakgoot of zo. Mogelijk is het een tweeling natuurlijk.

Gisteren in “Het Vinne” vraagt Luc: “Hoor je hem?” Ik luister en hoor gegak en gekwaak en geplits en geplets en nog wat gezoem om het af te maken en ik kijk vragend. “De koekoek” zegt Luc “maar wel heel ver”. Neen, niks, geen koekoek te horen.

Maar rond “Het Vinne” kan je rond. En aan de achterzijde hoor ik hem ook, ook klaar en duidelijk. Maar eens wat verder weer niet meer.

En toch denk ik dat ik nu beter hoor dan Luc, want hij vraagt meer wat ik zeg dan omgekeerd.

“Het Vinne” dus, nog maar een keer. Het moest er maar zo schoon niet zijn. Er is na de grote werken wel heel wat veranderd. Op veel plaatsen kom je niet meer bij het water, op andere lopen de knuppelpaden er nog steeds door en op de erg modderige plaatsen, die nu ook droog waren, werden ook knuppelpaden voorzien zodat wij in de minder droge seizoen ook van het gebied kunnen genieten.

Het is niet groot, maar het is altijd wel een mooie lommerrijke oplossing om te wandelen op de hittedagen.