Zoek
Het is niet iedereen gegeven. Echt niet.
Als je aan een groep mensen iets wil diets maken en ze praten onderling, dan kan je wat luider praten. Als zij dan ook met meer zijn en er een geroezemoes is en je wil de aandacht, kan je ook gaan roepen.
Sommigen verkiezen dan een megafoon. Maar dat is onbegonnen werk. Diegenen die iets verstaan van iets dat met een megafoon kond wordt gedaan, mogen nu hun vinger opsteken.
Maar de techniek staat voor niks. Nu kan het ook met een microfoon. Daarmee kan je hele zalen stil krijgen. Daarmee kan je je boodschap aan duizenden mensen ineens overbrengen.
Soms is die microfoon een wonder, al hangt het niet van de microfoon af maar van diegene die hem gebruikt.
Als die installatie goed is aangesloten, de spreker er op normale manier in spreekt, is dat een zegen voor wie wil luisteren.
Maar wee het moment dat die spreker denkt dat hij er in moet roepen.
Uitgelichte afbeelding:
peter grey
Dat is inderdaad een ramp. Geluidstechniek is een kunst, maar de gebruiker moet wel weten wat-ie wel en niet moet doen.
ms
Het aanhoren maakt het verschil tussen luisteren en weglopen. 😉
bertjens
Hèhe, eindelijk kan ik reageren. Vanmorgen lukte het niet, WP had idiote reactievelden en mijn laptop is ook weer dwars.
Een microfoonstem versta ik niet altijd, vroeger ook niet en toen waren mijn oren nog goed. Een megafoon is nog lastiger.
Het moeilijkste vond ik de omroepers op stations: ‘Attentie, de treiheihein…bloelalovlau…..’ Zware echo erbij, je zag iedereen gepijnigd luisteren. 😑
ms
Deze morgen had ik ook een raar reactievermogen bij jou. Ik vond de knop om te posten niet. Die kwam pas na enkele pogingen.
Megafoons en treinomroepers … niet te doen!
elsjeveth
Piepppppp en dan tok tok tok op de microfoon en ´hoort u mij, kunt u mij achter in de zaal ook verstaan ´ en dat terwijl iedereen met de handen op de oren naar het gepiep zit te luisteren 🙂
ms
Het is soms een verschrikkelijk ding en ik heb de indruk dat er velen denken dat ze er zich interessant mee maken.
Matroos Beek
Ik hou sowieso niet van roepers, laat staan als ze door een microfoon beginnen te schreeuwen.
ms
Er zijn er die denken dat ze uitbundig en enthousiast lijken als ze er in roepen/schreeuwen.
Suskeblogt
Als het maar niet te luid is.
Ik was deze morgen ook in het station. Geen idee wat die daar door de microfoon roepen. Gelukkig stonden er ook borden.
ms
Omgeroepen berichten in stations zijn een nachtmerrie. Je vraagt je telkens af of je geen belangrijke informatie hebt gemist.
En ja, gelukkig zijn er de borden.