Er was het boek “Bruegel – een dynastie van schilders”. Dat boek hing hier al jaren in huis rond. Eens stond het hier in de boekenkast, dan stond het daar in op het rek, soms -op momenten dat ik dacht dat ik niks met Brueghel en aanverwanten had- verdwaalde het in de boekenmarktdozen om het er terug uit te halen als ik maar weer eens iets wou opzoeken over de oude, de jonge en alle andere Brueghels, waarna het een hele poos hier in de boekenkast, daarna daar op het rek stond en soms -op momenten dat ik dacht dat ik echt niks met Brueghel en aanverwanten had- verdwaalde in de boekenmarktdozen …
Ik heb dus echt niks met Brueghel en toch weer wel blijkbaar. Uiteindelijk haalde ik het terug uit de boekenmarktdozen en besloot deze keer definitief het in het gratis kistje van de zelfgemaakte boekenkast te zetten, samen met andere kunstboeken die ik niet kwijt wil maar die niet hier -binnen handbereik- in de boekenkast moeten staan.
Wat is nu het meest verbijsterende van dit verhaal? Zelfs voor mijzelf? Ik heb me op de boekenverkoop van twee weken geleden nóg een boek van Brueghel gekocht.
Waarom ik nu dit exemplaar meebracht is simpel uit te leggen, net zo simpel als bij dat van Nora Roberts. Het kostte 1€. Bovendien stond de Dulle Griet1 er in … op een afbeelding weliswaar.
En nu is er absoluut geen overweging om het eventueel in de dozen voor de boekenmarkt te stoppen. Het blijft gewoon en zal ook een plaatske vinden in het gratis kistje van de zelfgemaakte boekenkast.
Alle bovenstaande zou ik niet verteld hebben, ware het niet dat ze het wel hebben over de Bruegheldynastie maar dat ze wel hun stammoeder Mayken Verhulst2 en de andere schilderende vrouwen van de familie vergaten, maar ja die heetten dan weer geen Brueghel natuurlijk.
Dat kan iedereen dan weer bij Historiek3 gaan lezen, maar mijn persoonlijke Brueghelgetwijfel dan weer niet.
____________________1 Dulle Griet
2 Mayken Verhulst
3 Historiek: De Bruegheldynastie teerde op vrouwelijk talent
peter grey
Dat is leuk en herkenbaar, dat je iets hebt waarvan je je voortdurend afvraagt waaróm je het eigenlijk hebt, maar waar je geen afstand van kan blijken te doen. Op een zeker moment moet je je daarbij neerleggen. Jij hebt daar een handige kistjesboekenkast voor, ik een wat vage stapel in een hoek van een boekenplank. Je zult zien, uiteindelijk gaan ze mee het graf in. 🙂
ms
Uiteindelijk durf ik hem niet meer weg te doen, uit schrik dat ik het me zou gaan beklagen.
Hij is vooral handig omdat er meerdere schilders waren in de familie en dat ik daarin kan zien over welke het gaat.
Ik ben echt wel blij met met mijn kistenkast. Een superoplossing voor een verloren plek.
rob alberts
Het Historiek artikel heb ik eerder vol interesse gelezen.
Verder heb ik niets van of over deze schilders in huis.
Vriendelijke groet,
ms
Ik lees dat soort artikels wel en als het een schilder of kunstenaar is die me boeit wil ik er wel een boek over.
De schilderijen van Brueghel moet je écht bekijken en bestuderen omdat er zo veel symboliek e.d. in zit.
Kunst is het wel.
Suskeblogt
Over de familie Brueghel weet ik zo goed als niets. Ik zal even je linken aanklikken.
ms
Er waren in elk geval meer Brueghels dan alleen Pieter Brueghel de Oude.
Matroos Beek
Teveel vrouwelijke schilders zijn in de vergeetput gesukkeld. Zo jammer.
ms
Of zoals in één van die linken staat: hun werk werd aan een man toegewezen.
Dat was met schrijfsters ook zo. Achteraf gezien moeten ze daar indertijd toch ook al de onlogica van hebben ingezien.
bertjens
Herkenbaar, hier gaat dat zo met een vrij grote stapel🤔, heel irritant.
Het is bekend dat vrouwen geen kunstenares mochten zijn. Werden ze het toch, publiceerden ze boeken onder een mannennaam of werd hun werk geëxposeerd (gestolen!) door een man. Echtgenoot, bijvoorbeeld.
ms
De nog te lezen boeken maken ook wel een beetje een stapel. Die is momenteel niet meer zo heel enorm. Ik heb er wat kuis in gehouden.
In de meeste gevallen ging het er inderdaad zo aan toe. Veel keuze hadden ze niet.
elsjeveth
Interessante link ! Niets zo veranderlijk als de mens. En soms zijn er zaken waarbij je denkt, wat moet ik ermee, maar durf je niet weg te doen met het gevoel van…stel dat
ms
Onbegrijpelijk … al zeg ik het zelf. 😉