Tijdens de dagen van het jaar waarop vele organisaties op de gulheid van ons hart -maar ook van onze portemonnee- rekenen en de media daarover uitgebreid berichten, kan een ander artikel zich daartussen verschuilen.

Zo las ik, vorige zaterdag, dat een kunstwerk van Banksy al na één uur gestolen was. Maar ze pakten wel al een verdachte op¹. En zo las ik vorige zondag dat ze een tweede verdachte hadden opgepakt².

Over het gestolen kunstwerk? Geen woord.

Ik vroeg me wel af hoe die mannen dat zo snel in het snotje hadden. Ik vroeg me ook af of Banksy dat dan in klaarlichte dag had gefikst, aangezien omstaanders de diefstal zo mooi in beeld konden brengen. En ik vroeg me ook een beetje af of in het niet in scene was gezet.

Want het hangt een beetje samen natuurlijk. Er zijn zij die geholpen moeten worden. En er zijn zij die zichzelf wel behelpen, al kunnen we niet weten of het noodzaak of hebzucht was.

Hoe en waar we -algemeen gesproken dan- dat kunstwerk zouden kunnen bewonderen blijft een open vraag, want zoals een lokale straatartieste het stelde: “Kunst is voor iedereen” en die, om die reden, een eigen reproductie van het werk van Banksy op de leeggeroofde locatie plaatste. Maar het originele werk? Verdwijnt dat nu voor de veiligheid ergens opgeborgen in een museum?

Daarom ook deze derde link³. Daar kan je tenminste klaar en duidelijk zien waar het over gaat.