Zoek
Er zijn van die situaties waarbij ik denk dat ik wel degelijk verwaarloosbaar ben. “Iets gaan drinken” is iets dat ik toch link aan een prettig vooruitzicht. Dat is het dus niet. Dat leerden de talrijke tegenvallende keren me. Ik word genegeerd, zit minutenlang te wachten tot er ene zich verwaardigd tot … of sta op en ga weg.
En dan mogen ze nog zeggen dat ze ons wel gezien hebben, dat we niet ongeduldig moeten worden, de realiteit is -vaak- anders.
Getuige dit volgende voorval:
Op één van onze tussenstops onderweg, willen we toch even het sanitair bezoeken en aangezien het nog vroeg is, stel ik voor om in de cafetaria iets te gaan drinken.
In de cafetaria zijn ongeveer vier tafeltjes bezet en er is ruimte zat. Er staan twee mensen achter de toog.
Luc en ik gaan zitten en wachten. En we wachten. Wat ze doen achter die toog? Ik zie het niet. Na een poos kijkt Luc naar de tijd. Na nog een poos kijkt hij terug naar de tijd en zegt dat er tussen de twee keer kijken zes minuten verstreken zijn.
De toog ziet er niet naar uit om verandering te brengen in de situatie als plots twee mannen binnenkomen en de toog met stralende glimlach iets vraagt en twee pintjes begint te tappen …
Waarop de dees het beu is, recht staat, naar de toog loopt en zegt: “Een koffie én …” Ze onderbreekt me met:
Ich komme gleich!
Het klinkt niet vriendelijk. Het klink niet onbeleefd. Het klinkt gewoon kortaf.
Ze staat haast onmiddellijk met mij terug aan het tafeltje en Luc stelt voor onmiddellijk te betalen als ze het gewenste komt brengen want, zo zegt hij: “anders kunnen ze ons hier nog eens tien minuten laten wachten”.
Ze komt wel redelijk snel deze keer en als Luc vraagt om af te rekenen, zegt ze:
An der Kasse bezahlen, jà!
Het klinkt niet vriendelijk. Het klink niet onbeleefd. Het klinkt gewoon kortaf.
Deze keer is het Luc die net achter haar aan die kassa staat, waarna we onze koffie en ons glaasje fris op ons gemakske kunnen uitdrinken.
Als ik het boeltje wil afruimen staat ze wel onmiddellijk daar om over te nemen, maar deze geste kon het voorgaande niet goed maken.
Suskeblogt
Ik denk niet dat je me daar achteraf nog veel zou zien. Een beetje vriendelijk zijn is toch niet teveel gevraagd ?
ms
Blijkbaar wel. Gestoord in hun drukke bezigheden?
Matroos Beek
Verdorie.. ik word gewoon pissig als ik dit lees. Wat erg dat je zo wordt behandeld als klant.
ms
Het is niet echt altijd, maar het overkomt ons vaak.
Na een wandeling in de bijgelegen cafetaria efkes tot rust komen? Ooit zo eens twintig minuten gezeten en weggegaan zonder drinken. Die wandeling doen we zelfs niet meer.
Ik word daar gestresseerd van en dat kan ook de bedoeling niet zijn.
Matroos Beek
Precies.
Mijn echtgenoot is nogal van het ongeduldige type, als ze niet snel afkomen terwijl het best rustig is, dan vertrek hij zonder pardon – en ik dus ook.
ms
Wij hebben dat vroeger ook wel vaker gedaan. Soms hebben we er gewoon geen erg in dat het wat langer duurt. Maar dit was echt opvallend.
elsjeveth
Tja in zulke situaties denk je dan: dit is hun beroep het enige wat ze moeten doen is klanten op respectvolle en klantvriendelijke manier helpen. Als dat zo moeilijk is zoek dan een ander beroep.
ms
Alsof het tegen hun zin is.
elsjeveth
Zo stom !!!
ms
Vooral als de cijfers gaan tegenvallen en ze niet begrijpen waarom de directie besluit de boel te sluiten
elsjeveth
Ik zou bijna zeggen: Karma !
bertjens
Vreselijk, ik was allang weggelopen.
In cafetaria’s maak je het vaker mee, de bedoeling is dat je aan het buffet moet bestellen maar dat weet je dan niet.
ms
Dat dacht ik ook even, maar dat was het dus ook niet.
Dat weglopen hangt er een beetje van af. Soms krijg ik het en zijn we weg, soms is dat Luc. Soms zitten we met elkaar te overleggen en valt het niet echt op.
De ene dag is de andere niet.
meninggever
Ik schrijf er graag wat blogs over. Ervaringen met horeca overal en nergens. Binnenkort een blog over een kelner die het wel heel bont maakte. Maar er zijn ook heel positieve verhalen te vertellen. Wat ik ook graag doe. Maar ik ben nu eenmaal gevoelig voor klantvriendelijkheid….
ms
Klantvriendelijkheid vind je niet zo vaak, zeker niet langs de autosnelweg maar ook niet bij zaken in een binnenstad.
De positieve, moesten die er zijn, zouden ook wel op het blog komen, maar veel zijn er niet. Ik ben al blij als men er “gewoon” doet.