Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Gezond eten is duur

Jaren geleden, toen we pas in Landen woonden, haalden we onze boodschappen in de Colruyt van Sint-Truiden.

Versgoed echter kwam van de wekelijkse markt die het overgrote deel van de Stationsstraat inpalmde.

En toen kwam er onze Colruyt. Voor sommige dingen moesten we in het begin wel nog naar Sint-Truiden, voor de groenten niet meer, voor het fruit gingen we nog steeds naar de markt.

Maar toen ging de markt beperkt worden tot het Marktplein en wij brachten ons fruit mee van bij Colruyt.

We hebben nooit geen groenten noch fruit meer gekocht bij een kraam.

Gelukkig maar, denk ik, als ik lees over woekerkramen en afzetterij op een braderij: 600€ voor drie bakskes aardbeien, kersen, paprika’s, twee ananassen en ‘gratis’ dadels?

En blijkbaar duikt het fenomeen meer en meer op1. Een mens kan maar beter gewaarschuwd zijn.

Ze rekenen erop, dat mensen geen scène willen maken: ‘woekerkramen’ duiken op in heel Vlaanderen
____________________
1 Het Nieuwsblad

Previous

De mens te veel

Next

Ieder met zijn vlag

17 Comments

  1. De mensen die 600 euro betaald hebben voor een paar zakjes fruit … daar heb ik toch zo mijn gedacht over hoor. De gazet noemt dat slachtoffers van een oplichter. Ik noem dat mensen met hun ogen in hunne zak. Je weet toch wat je koopt en wat daarvan de prijs is, zou je denken. Ze kregen trouwens ook het kassabonnetje. Als je een item koopt van 69.90 per kilo (gouden druiven of zo?) en je koopt daar 3 kilo van, dan ben je al snel een eind weg hé.

    • ms

      Het is een beetje moeilijk om daar géén gedacht bij te hebben. Ik geef ze het voordeel van de twijfel.

      Blijkbaar bestelden ze, konden niet cash betalen maar wel met de kaart en kregen geen bonnetje.

      Het artikel lijkt die marktkramers wel een beetje te “vergoeilijken” met een paar “als’en” zoals “als” de artikelen correct geprijsd” zijn …

      Ik denk dan dat ze dat niet waren. En bovendien moet je altijd kunnen betalen met cash.

      En nog bovendien vraag ik altijd: “Hoeveel is het?”

      We kunnen nog wel een paar “bovendienen” op tafel gooien, maar ik vind wel dat tegen dat soort praktijken mag en moet ingegrepen worden, zeker ter bescherming van mensen of situaties waar we zo soms ons gedacht bij hebben. 😁

      • Als dat misdadige praktijken zijn moet er zeker tegen opgetreden worden. Dat dat nog niet gebeurd is (na nog een nieuwe klacht van de Boerenmarkt in St Katelijne Waver) wil voor mij evenveel zeggen als dat die marktkramer recht in zijn schoenen staat. Zijn ‘marchandise’ stond blijkbaar duidelijk geprijsd want dat is daar een verplichting. Tja …

  2. Daar heb ik nog niet van gehoord of het is me ontgaan.
    Maar wie loopt daar in? Op zijn minst is er twijfel….

    • ms

      Inderdaad, vandaar dat ik er geen oordeel over vel. Maar ik zou ook nooit fruit kopen op een braderij.

      Meer nog, het is al jaren geleden dat ik naar een braderij ging, al heeft Landen ook wel braderijen.

  3. Die mensen zijn toch echt te braaf. Dat zou ik niet betalen. Ik schaam me niet om in de winkel of aan een kraam te zeggen dat ik iets te duur vind.
    Gisteren kocht ik (bijna) een vaas in solden. Aan de kassa moest ik plots de volle pond betalen. Ik zei: ‘mevrouw, ik hoef de vaas niet meer want het is mij te duur want er stond bij aan 50%.’ Het bleek onduidelijk geëtiketteerd. In ieder geval vond ik ze dan te duur. Dus ik kan mij niet voorstellen dat ik zomaar 600 euro zou uitgeven aan wat groenten en fruit. Dan zeg ik dat ik het niet moet hebben. Maar ja, iedereen is anders. Het hoort in ieder geval niet dat ze zo’n bedrag durven te vragen. Dat ruikt naar oplichting.

    • ms

      Blijkbaar wisten ze het pas achteraf als ze hun bankrekening bekeken.

      Maar ik heb ook al gezegd dat iets te duur is. Ik geneer me daar ook niet voor. Zeker niet als het niet of niet juist geprijsd staat.

      Het ruikt zeker naar oplichting of ze flirten met een grens van wat wettelijk kan.

  4. Het artikel kan ik niet lezen, maar het doet me denken aan die keer dat bij een groentehandel een man 3 kilo Opperdoezer Ronde, een aardappel, liet afwegen en 60 euro moest afrekenen. De aardappel, net als eerste uit de grond, kostte 2 euro per ons. Dat was niet de schuld van de groenteman, die dingen waren gewoon zo duur, maar de klant had niet goed opgelet. Hij schrok zich dan ook wild en liet, met enig schaamrood, de aardappels terug in de kist storten. De groenteman nam het hem niet kwalijk. 🙂 (p.s Het is een heerlijk aardappeltje en na een paar weken is-ie nog steeds duur maar toch aanzienlijk beter te betalen. )

    • ms

      Over die aardappels hoorde ik al. Eten deed ik ze nog niet. Stel dat ik geen andere meer zou willen. 🤔

      Maar nu het eens in de media kwam, komen er meer en meer van die meldingen.

      Mogelijk waren de slachtoffers eerst beschaamd en komen ze nu naar voor omdat ze zich niet meer alleen voelen.

  5. Ik heb ook gelezen over die 600 knotsen voor wat fuit. Een eigenaardig verhaal. Ik weet niet wat ik er van moet denken.

    • ms

      Het is zeker een raar verhaal, maar wel goed dat de aandacht erop gevestigd wordt. Organisatoren en klanten gaan dan misschien beter uitkijken.

  6. Ik ken het fenomeen niet. Weet wel dat veel spullen op de markt bepaald niet goedkoper zijn dan in de winkel. Maar goed, je moet ook een beetje opletten natuurlijk….

  7. elsjeveth

    Wat een raar verhaal is dat. 600 euro bij een groentekraam besteden ??? Daar mag je dan de hele kraam wel voor mee naar huis nemen.
    Ik ken het verhaal niet ,kan dus niet oordelen hoe en wat, maar vreemd is het zeker

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén