Zoek
Lazen we laatst in de media over bescherming van kinderen door het eten van pinda’s, hadden we het op het blog over onze bedenkingen daaromtrent, lezen we nu:
Peuter overleden nadat hij stikt in pindanootje1 (…)
En ook:
Kinderlongartsen waarschuwen nadat peuter (1) stikt in pindanootje: “Voor jonge kinderen raden we ze in hun geheel zelfs af
Veel kunnen we er eigenlijk niet meer aan toevoegen, aangezien het allemaal in de reacties van voornoemd log aan bod kwam.
Maar waarom ze die ondingen gaan promoten …
____________________1 Het Nieuwsblad
2 Het Nieuwsblad
Marie
Zo klaagde mijn kapster over de negatieve invloed van chocola op haar baby. Waarop ik zei dat je kinderen onder de twee jaar geen chocolade mag geven. Waarop zes weken later hetzelfde verhaal werd verteld. Luisteren ze dan niet of geven ze de baby gewoon zijn zin? Dat wordt nog eens wat.
ms
Ze luisteren niet. Waarom zouden ze ook. Ze weten het toch beter.
Maar eigenlijk denk ik dat een ongeluk ook zo wel in een klein hoekje zit en dat je content mag zijn als je ze groot krijgt. Je kan niet álles voorzien.
Suskeblogt
Een ongeluk met zo’n peuter is vlug gebeurd. Pindanootjes zou ik zo’n kleine nooit geven.
ms
Wij aten die zelf al niet. Nu zeker niet meer, ze zijn te hard.
Matroos Beek
Een kindje kan ook in een stukje appel of wortel stikken. Toen ik twee maanden was lag ik bijna te stikken in een stukje appel dat mijn grotere broertje in mijn mond had gestopt. Gelukkig werd het direct opgemerkt. Je moet als ouder heel alert zijn, en niet alleen op noten.
Een collega van mij haar moeder is gestikt in een blaadje sla op haar belegd broodje. Wat men ook deed, men kreeg haar er niet door en toen was ze hersendood door zuurstoftekort. Een gezonde, sportieve vrouw van 55 die een fietstocht maakte met vrienden en onderweg een belegd broodje ging eten… Het zit in een klein hoekje of zelfs in een onnozel nootje of blaadje sla.
Maar met kindjes moet je toch zo opletten.
ms
Het zit in een klein hoekje, precies. En het hoeven daarom geen babytjes meer te zijn.
Broer was al wat groter en hij had op TV een cowboy -ik weet niet wat- zien opgooien en opvangen in zijn mond. Stoer hé. En Broer ging dat ook doen, met een Valda.
En ja, hij ving hem echt wel op … recht in zijn keelgat. Mijn moeder -ze was dan niet de liefste- bleef koelbloedig en i.p.v. te proberen dat ding er uit te halen heeft ze het er gewoon door geduwd. 😱
En van opluchting heeft ze hem onder zijn voeten gegeven dat het huis daverde.
Nu zouden ze dat pedagogischer aanpakken en zeggen: “Maar jongetje toch, dat mag je echt niet meer doen” en de schuld bij Valda leggen. 😁
Matroos Beek
Wij mochten tijdens het eten nooit wild zijn, babbelen of praten. Mijn vader was zo bang dat we ons zouden verslikken. Hij zei: wie zich verslikt, krijgt er nog een pak rammel bij. Ja, zo was dat in die tijd.
Het hielp wel. We waren rustig aan tafel.
ms
Wij dus ook. “Zwijgen en voort eten” was het motto. 😁
bertjens
Alles is al gezegd maar nog een keer: al ben je nog zo voorzichtig…..
ms
Zoals ook de de laatste tijd de combinatie met kindjes en water … Een mens heeft geen ogen genoeg.
elsjeveth
Gisterenochtend onze buurtjes op de koffie. Een zoontje van 2 en een zoontje van 2 maanden. Als je die kindjes bezig ziet dan ben ik weer content dat ik het er met mijn 2 jongens goed heb afgebracht. Zoals de (zeker heel zorgzame buurvrouw, jonge moeder) opmerkte, geen oren en ogen genoeg.
ms
De minste onoplettendheid kan echt slechte gevolgen hebben. En je kan niet echt de hele dag gefocust zijn op je kroost.
Post krijgen en een brief openen kan al volstaan.