Zoek
Ergens de voorbije week dacht ik aan een héél oude herinnering. Ik was bij mijn grootmoeder en ze ging melk halen. Ze nam haar melkkan en we liepen naar het einde van de straat, de grote poort van de boerderij door. Daar vloog ineens een erg grote hond op mij af, maar die hing vast, met een ketting aan de muur.
Later, bij het opgroeien liep ik wel meer door een grote poort een boerderij binnen. We haalden namelijk eieren bij een bevriende boer en daar was ook zo’n hond.
Jaren later zat er ook zo’n hond bij de ouders van mijn lief, al hing die niet vast aan een ketting maar zat achter een traliewerk, gemaakt van betonmatten. ’s Avonds moesten we binnenblijven want dan ging de poort dicht en mocht de hond vrij op het erf rondlopen.
Nog later vertelde onze dierenarts me over een hond die in een klein hok aan een ketting lag en er nooit mocht uitkomen. Het hok werd wel alle dagen oppervlakkig gekuist. Waarschijnlijk werden enkel … bah! De boerin had ook twee troetelhondjes en die mochten dan weer alles.
Al deze “waakhonden” waren Duitse herders geweest. Daar ben ik wel zeker van.
Als je dan ziet hoe het er nu aan toegaat … wat natuurlijk geen vrijgeleide inhoudt voor onbekenden die zomaar mee zouden willen spelen, laat staan binnenkomen.
…Toen ik het volgend artikel1 las, dacht ik: “Nu wordt het hoog tijd dat ik er iets over schrijf, als ze zelfs mijn gedachten kunnen lezen.
____________________1 Het Nieuwsblad
petergreyphotography
Kettinghonden en dieren in te kleine hokjes, ik denk niet dat je die in België en Nederland nog veel ziet. Waakhonden op bedrijventerreinen, landelijke gelegen huizen en boerderijen nog wel, maar die lopen meestal vrij rond binnen een omheining. Vroeger was men niet zo sentimenteel als het om dieren ging. Ze moesten de kost verdienen. Vroeger ook kon je in Frankrijk geen stap zetten of er stond wel een chien mechant met stijve poten naar je te grommen. Hoe het nu is weet ik niet. Trouwens, ik heb de indruk dat de Duitse herder na lange afwezigheid weer populairder begint te worden. Ik zie ze weer vaker de laatste tijd. Misschien is het tijd voor een herhaling van Rin Tin Tin. Of nee, beter van niet.
ms
Sommige eigenaars waren vroeger ook al wat warrig, Zo liepen er in het dorp waar ik vroeger woonde vier bijtgrage monsters gewoon los op een zandweg. Dat was toen dat men begon met die trage wegen op te nemen in een wandelnetwerk.
De boer moest niet weten van al dat gezever en al zeker niet van al die voorbijgangers aan zijn erf. Hij is er meerdere keren op aangesproken. Maar hij hield het been stijf en de honden buiten. Voornoemde dierenarts heeft er ook werk van gemaakt. Hoe het uiteindelijk is afgelopen weet ik niet.
En neen, die waakhonden waren niet lief. Hoe zou het ook als je op die manier moest leven.
En -nog- neen … laat Rin Tin Tin maar in zijn hok -al liep die wel los- ze zouden wéér gaan overfokken, net zoals met Lassie en andere hondenrassen die bekend werden door film en TV.
bertjens
Dat is iets wat ik nooit begrepen heb, de wreedheid tegenover die dieren.
Het bestaat nog steeds in afgevlakte vorm, overdag aan de ketting,’s avonds mogen ze los.
Er bestaat een raar idee over dieren, dat ze niets voelen.. In een documentaire ik zag eens een Italiaanse boerin die kippen in een mand propte, toen het niet goed paste brak ze een paar vleugels en duwde door. Geen notie van eventuele pijn.
En dan de rest nog, voodoo enz. Ik wil het niet weten.
ms
Eigenlijk barbaars. Eigenlijk is het beter dat het wel geweten wordt, dan wordt er tenminste iets tegen gedaan.
En waaks? Wees gerust, bij die spelende Duitse herder kom je ook niet stiekem binnen. Ze slaat aan zodra iemand op de oprit komt of bij de tuinomheining blijft staan.
Suskeblogt
Honden aan de ketting of heel de dag achter tralies heb ik nooit geweten bij mijn ouders. Die liepen vrij rond en deden niemand kwaad. Als je honden slecht behandeld krijg je er vroeg of laat problemen mee. Gelukkig zijn de tijden veranderd.
ms
Het was niet overal, maar op de meeste boerderijen had je wel een buitenwaakhond. En als kind denk je dan dat dat zo hoort.
Pas later krijg je daar bedenkingen bij.
Matroos Beek
Vroeger werd er heel anders omgegaan met de huisdieren. Onze honden liepen vrij op het erf, maar als er mensen werden verwacht of andere kinderen kwamen spelen, werden ze opgesloten in een grote kennel waar ze binnen en buiten konden. In huis mochten de honden absoluut niet komen, tenzij die keer dat onze Mira moest herstellen na een slagaderlijke bloeding na een beet van een muskusrat. Mijn vader heeft hem toen gered door onmiddellijk de poot af te binden met de mouw van zijn vest… maar dat is een ander verhaal. Ik dwaal af. Verder hadden onze honden niets te klagen want het waren beesten die veel liefde kregen en dagelijks goed gevoed en verzorgd werden. Mijn vader was hun baas en heel streng op luisteren. De honden moesten goed luisteren en gehoorzamen.
Nu is het de omgekeerde wereld. Ik zie hier veel mensen voorbij mijn woonst wandelen die worden voortgetrokken door de hond. Ik denk dat het nooit goed is als de hond de baas is, of hij nu losloopt of vastzit of wat dan ook. Zo werd ik vorige winter zomaar in mijn dij gebeten door een aangelijnde hond.
ms
Op alle gebied is wat scheef zat, scheef gaan zitten aan de andere kant van de gulden middenweg.
Een goed opgevoede hond is een plezier.
meninggever
Dit type hond moet je vooral goed opvoeden. Niet zo maar laten spelen, want er kan altijd een bijtreflex zijn. Wij hadden vroeger bij de ouders thuis een bouvier. Een schat van een dier. Maar de ouders druk en wij kinderen dus altijd bezig met uitlaten en verzorgen. Dier deed ons geen kwaad, maar beet toch wel eens als hij meende dat er iemand met kwade bedoelingen op hem afkwam…..
elsjeveth
Ik kan het niet verdragen, honden opgesloten in te kleine hokken, of zoals tegenwoordig in een flat drie hoog achter. En dat mensen niet de moeite nemen een hond naar behoren op te voeden. Hele verhalen zou ik er over kunnen schrijven maar doe het maar niet, daar wordt ik zo boos en verdrietig van
ms
De opvoeding van een hond lijkt soms op niks. Telkens ik lees van maar wéér een incident word ik daar wel boos om. En soms is het niet de eerste of zelfs niet de tweede keer.