Wie begon er over? Wie vroeg het het eerst? Dat zou ik niet meer kunnen zeggen maar het is wel zo dat een kerstmarkten en/of kerstmarkten weer op tafel kwamen te liggen. Want Kleindochter vindt die prettig om doen en wij zijn er ook niet echt vies van, al zijn we wel meerdere jaren niet meer geweest. Dat kwam dan ook meer door het gevoel dat ze toch allemaal hetzelfde zijn.
Dat werd anders, vorig jaar, toen wij eindelijk onze belofte van vóór corona konden nakomen en met Kleindochter naar de kerstmarkt van Eupen reden.
Toen was al halvelings afgesproken dat we dat dit jaar opnieuw zouden doen. En weer waren er de obstakels die dat verhinderden. We zochten een andere. De kerstmarktkalender gaf er meerdere aan, waaronder die van Eupen, die wel de oudste van België werd genoemd maar waar ze het ook hadden over die van Maredsous.
En die gaat over een langere periode door zodat het toch mogelijk moest zijn om toch één dag te vinden waarop het voor iedereen paste. Het werd 1 december.
“Er is een grote parking” wist Luc te vertellen toen ik me afvroeg of we de auto daar wel kwijt zouden geraken … “Een héle grote” benadrukte hij.
En wij waren vroeg op weg en kwamen op anderhalve kilometer vóór onze bestemming in een file te staan, jawel, voor die héle grote parking.
Eerlijk is eerlijk, het ging vlot en er liepen heel wat stewards rond die iedereen wel degelijk een plaatsje konden aanwijzen, al was het dan uiteindelijk niet op die parking maar in een doodlopend straatje. Wij zouden het niet op eigen houtje gevonden hebben.
En wat denk je dan dat je éérst ziet van de kerstmarkt? Onder die lichtjes? Zwart! Zwart van het volk en ik dacht: “Owee”. We zijn dan maar éérst en vooral aan dat eerste eetkraam -waar de dichte drommen gewoon voorbij waggelden- blijven staan, kochten ons iets te eten en ondertussen was die grote stop uit de flessenhals en konden we, mits wat wringen, toch over de kerstmarkt lopen.
Ze was anders dan die van Eupen. Ze was kleiner maar ze had meer eet- en drankstanden. Overal werd er gedrumd.
En wij? Wij drumden mee.
“Volgend jaar terug naar Eupen?” vroeg ik. Kleindochter twijfelde: “Deze heeft toch ook iets” zei ze.
Al weet ik niet of we óók dit jaar niet terug naar Eupen trekken. Als we na onze bezigheid van de voormiddag in de auto stappen kunnen we evengoed onmiddellijk die richting uit. Ook Kleindochter overweegt of ze het zou kunnen halen.
Volgend jaar weer naar Maredsous? Het zou me niks kunnen schelen.
De foto’s zijn door Kleindochter en door mij genomen.
Peter Grey
Maredsous ken ik van het bier. Sfeervolle foto’s!
ms
Maredsous: de abdij, de kaas, het bier.
Ik kende eerst de kaas, daarna pas de rest. 🙂
Suskeblogt
De kaas ken ik, deze plaats niet. Dat drummen is niets voor mij.
ms
Voor mij ook niet zo.
Daarom dat we aan dat eerste kraam al een stukje aten.
Daarna was die verstopping doenbaar. 😁
bertjens
Hopelijk had je plezier.
Ze krijgen mij met geen stok naar een kerstmarkt, hoogstens voor een rondje in die in eigen dorp. Dan tref je eens iemand.
ms
Wij zijn járen niet op een kerstmarkt geweest. En nu twee jaar op rij. 🙂
ms
Dat wel. Het smaakt naar nog. 😉
elsjeveth
Maresdous de kaas, het bier, de abdij zoals je het beschrijft een bourgondische ervaring. Ik hou van Kerstmarkten, het maakt de donkere winterdagen dragelijk 🙂
ms
Ik vond het ook iets hebben en toch heb ik er zo lang geen bezocht tot Kleindochter er over begon.
Ik denk dat we nu wel weer zullen gaan.
elsjeveth
Er zijn van die ‘vergeten gewoontes’ die je weer oppakt en dan kun je er weer van genieten als voorheen
ms
Zoiets, ja
Matroos Beek
Het lijkt me zo leuk om te doen samen met de kleindochter.
ms
Dat is het zeker. En geloof me, ze heeft alles gezien. 😂