mske zat hier zo wat papieren te sorteren, zo van die papieren die ze ooit bijeen hield omdat ze nog eens van pas zouden kunnen komen of zo. Ze sorteerde en het rare was dat van al die papieren die ooit eens van pas zouden kunnen komen er geen van pas kwam en dat de tijd van van pas te komen al gepasseerd was.

Een papier zat er bij dat ze terzijde legde. Op dat papier stonden alleen maar woordekes. Volgende woordekes:

 
mske lachte bij de herinnering. Ik niet. Ik snapte er geen jota van. Gijlen ook niet, zekers? Maar ja, gijlen en ik wij zijn mske niet hé.

Ze legde het uit. Het kwam lang geleden van Max. Max wist dat hij niet teveel psp en zulke dingen naar mske moest sturen maar ge moogt er zeker van zijn, als Max vond dat iets grappig was, dan was dat ook grappig. Zo ook met deze.

Maar wat nu? Ze had de woordekes nog die ze ooit bijeen had gezocht, maar waar was …? mske vond het niet terug in de pc. Ze is het maar gaan opzoeken op internet.

Meestal zetten wij zo een dingen niet op ons blog maar het hoort bij Max’ nagedachtenis. In elk geval heeft ze er terug plezier aan beleefd en wij hopen van U hetzelfde.