We gaan het niet over de Ronde van Vlaanderen hebben, want die heeft volgens mij veel van zijn glorie verloren sedert de andere aanpak.

Vermits we op paasmaandag niets anders te doen hadden en we die avond ergens in die regio werden verwacht, gingen we een kijkje nemen waar volgende zondag Parijs-Roubaix wordt gereden.

We begonnen met de aankomst, met name de Velodroom van Roubaix, een klein beetje verouderd, maar dat zie je op TV toch niet, al vraag ik me af waar al die toeschouwers toch staan.

Vandaar reden we naar de kasseien. Één strook maar, de dichtstbijzijnde: de carrefour de l’Arbre. Ik wou die kasseien eens van dichtbij bekijken.

Toen ik daar zo over die kasseien liep, vroeg een man me of ik een geldstuk zocht. Hij lachte toen ik wat fronste. Wat bedoelde hij nu eigenlijk? Ik moest ook lachen toen mijn nikkel viel! Ik had me namelijk nogal erg gebukt om die ene kassei van zeer dichtbij te bekijken -en te fotograferen. We hebben nog een genoeglijk praatje gemaakt met de man, die dan wel ergens in de buurt woonde, maar toch aan ons vroeg of we wisten hoe het parcours juist lag.

Eigenlijk wou ik graag naar Wallers-Arenberg. Daar zijn nog andere dingen te zien dan alleen de beroemde kasseien. Maar dat doen we ooit wel eens na een midweek aan de kust.