Het kleine schooltje waar Amke en Ella gaan kon de grote massa niet aan en daarom ging de musical door in de hoofdschool, enkele kilometers verder.

Elk klasje bracht een deeltje van wat eigenlijk een groot geheel was. Er werd gevraagd om niet te applaudiseren tussen twee klasjes in, enkel voor de kleutertjes was er uitzondering toegestaan.

Het was eenvoudig en aandoenlijk. Er was veel werk aan voorafgegaan. Dat zag je zo. Muziek, teksten, choreografie, decors, … En het aanleren natuurlijk. Bovendien zijn kinderen zo enthousiast dat ze je meeslepen in wat ze brengen.

Natuurlijk keken Slow en mske uit naar Amke en Ella. En toen het knulletje vóór Ella wat te kort door de draai ging supporterde Slow heel stil: “komaan Ella geef die knul een tik met je ster”. Wat Slow natuurlijk niet wist was dat het manneke Ella’s speciale vriendje was.

Natuurlijk vond mske dat Amke en Ella dat schitterend deden en natuurlijk weet mske dat alle ouders en grootouders dat van hun kindjes zullen gedacht hebben. Maar! Na het stukje van Amke’s klasje klonk toch een spontaan applaus door de zaal. Het stak werkelijk ferm ineen.

Toen de draak bijna op het einde zei: “mijn liefste prinses” kon Slow het niet laten en fluisterde: “ik heb hem ontmaskerd” en toen mske vraagtekens in haar ogen kreeg, fluisterde hij verder: “de draak! Ik weet wie hij is”. mske kon amper de lachkriebel tegenhouden toen ze met hun tweetjes samen tegen mekaar de naam fluisterden van de blogger die hier al een gans jaar tegen de maan zit te huilen en zoetelieve postjes zet voor de vrouw van een ander.

Helemaal op het einde kwamen de negen klasjes op het podium en zongen samen het slotlied. Roerend! Vooral die kleine op de voorgrond die er genoeg van kreeg en nog snel door de kleuterjuffrouw werd gegrepen voor hij het publiek indook.

Ondertussen siste Slow “rel!” tussen zijn tanden. Terwijl de kleuterjuffrouw die kleine gaan redden was had een andere uk er niets anders op gevonden dan op het been van zijn buur te gaan staan, waarop die buur dan maar op de voet van de benentrapper ging kloppen. Hoe dàt afliep wisten ze me niet te vertellen want het doek was gevallen, al zei Slow: “ik zie het al helemaal voor mij. Morgen in de krant als titel: “Musical in school te … kent dramatische afloop wegens rellen en ongeregeldheden”, terwijl hij met zijn handen een ingebeelde krantenkop in de lucht tekende.