Terwijl Luc nog bezig is met zijn tweede reeks van 9 kinebehandelingen, stond hij de zondag van de vorige week op met een lichtjes stijve nek. En in plaats van te beteren, werd het altijd maar erger. Toen ik hem eens een massage gaf, voelde dat goed aan maar ik durf toch niet goed, ik ben tenslotte geen masseur en ik weet ook niet of ik niet meer slecht dan goed doe.

Ik gaf hem het kussen dat ik gebruik om te lezen in bed, in een vorig leven was dat een orthopedisch kussen geweest en ja, ook dat gaf lichte beterschap maar geen genezing.

Hij ging dus -nog maar eens- naar de dokter en die voelde daar ergens een knoop maar die ging dan wel tot in de helft van zijn schouders. Dus schreef de dokter -nog maar eens- een reeks kinebehandelingen voor, maar deze keer voor zijn nek. Blijkbaar is dat maximum van 2×9 telkens enkel en alleen voor een bepaald mankement en kan je voor een andere pijn ook nog eens twee reeksen krijgen.

Bovendien raadde hij een “Sissel orthopedisch hoofdkussen” aan, waarvoor we eerst even de grote pot van de lotto moeten winnen. Luc besloot dat hij wel eentje uit de Ikea wou proberen, zodat mijn leessteun weer aan mijn zijde van het bed terecht zou komen.

Want … volgens Luc is het sowieso te breed. En ja, dat is waar, dat hoofdleeskussen is al bijna een huppeling.