Slow, die een échte “Maître de cuisine” is, kwam deze week tot de bevinding dat wij alle dagen hetzelfde eten en dat het voor ons dan toch eentonig moest zijn. Waarop hij besloot dat hij ons een afwisselend menu ging bezorgen. Gisteren heeft hij kabeljauw gekookt en daar melk op gegoten.
 
Het is zo dat ik nog steeds erg kieskeurig ben op wat ik eet en dus eerst met een grote boog, om alles wat nieuw is, omloop. Maar kabeljauw had ik al gehad en melk had ik al gedronken, maar de combinatie wou ik toch niet uitproberen. Wat hem de uitroep ontlokte: “de pasjah wil het weer niet.” “De pasjah” noemen ze me als ik, in tegenstelling tot die gekke Karboenkel en de schuwe Mouche, mijn waardigheid niet vergeet en majestatisch door het huis schrijdt. Of als ik héél neerbuigend zit te kijken als er in huis onnozeliteiten gebeuren”.
 
Maar ook Karboenkel en Mouche lieten hun bakje staan. Zou die melk zuur geweest zijn?
 
Vanmorgen weer! Diende hij korrels op met tonijnsla. Hij vond dat, aangezien er toch kwaliteitsproducten voor ons gekocht wordt, hij evengoed de tonijnsla, die er over was, tussen ons kon verdelen. Ik heb het genegeerd! Mouche en Karboenkel in den beginne ook, maar achteraf hebben ze er toch van geproefd en hebben ze het met lange tanden binnen gespeeld.
 
Zou hij het nu opgeven? Zou hij inzien dat het makkelijker is een blik whiskas open te doen of een schepperke korrels uit de bak te halen? We zullen zien!