Onderweg beslisten ze dan nog even naar het kasteel van Poeke te gaan kijken, zoals mske al eens voorgesteld had en op het kerkhof naar de steen van Dodebroer. En op de poort van het kerkhof hangt: “stilte en respect” en dan zetten ze de glascontainers voor dat kerkhof. Nu ja, wat mske toen dacht zal ik hier niet zetten want ze kan daarmee wel iemand voor het hoofd stoten, maar erg respectvol vindt ze dat niet.

En natuurlijk had dat onweer hen ondertussen ingehaald.
 
En toen lazen ze op de infokrant dat de afrit Wetteren-Oosterzele was afgesloten en er stond een verkeersbord naast getekend met een auto op zijn zij. Even later hoorden ze dan op de radio dat er een ongeval was op de baan van Wetteren naar Zottegem. En ze stonden in de file.
 
De aansluiting met de ring rond Brussel verliep vlot maar eenmaal daarop was het weer koekenbak. En ze stonden in de file.
 
Toen ze bij Meneer Sloddermans aankwamen was die daar nog. Ja, ze gingen langs Meneer Sloddermans langs, want er moet zo af en toe ook nog eens gewerkt worden! Mr. Sloddermans was uitermate vriendelijk en zelfs lief en hij gaf mske dossiers en bovendien nog een speciaal dossier waarvoor hij eerst iemand moest opbellen en hij blafte aan de telefoon. En mske denkt dat hetzelfde fenomeen zich nog maar eens voordoet. Meneer Sloddermans ergert zich aan iets en zoekt iemand anders; die geven er na twee maand de brui aan en dan valt Meneer Sloddermans altijd terug op mske. Hoe dikwijls ze dat al niet meegemaakt heeft en altijd rond deze periode.

Ze begon het ganse avontuur al een beetje als geslaagd te bekijken toen het smske van Boeke kwam. En dat was de kers op de taart.
 
Onze advocaat zou tegen de advocaat van SS gezegd hebben dat, aangezien Slow niet officieel de bevestiging van het adres van zijn dochter krijgt en aangezien die dochter niet meer bij haar moeder woont, Slow helemaal geen alimentatie meer moet betalen. En het moet een schok geweest zijn voor Hare Aanminnige dat ze klappen kan krijgen in plaats van ze te geven. Zelfs in die mate dat ze dat aan Boeke doorstak, die onmiddellijk Slow opbelde om te zeggen dat ma de vader van Broske wel zou betalen en dat hij dus door kan gaan met de alimentatie.

Na dat verhaal van de huur weten Slow en mske wel beter.