mske had vergeten dat je, in het gezelschap van een fijn popke, last krijgt met de pisomuurs! En hoe dan nog?

Indertijd met Zus had mske het al niet begrepen op het soort dat telkens moet idioot gaan staan doen net waar je nét met zo een meisje voorbij moet.

Vrijdag gingen Nichtje, Slow en mske naar het zwembad ginder aan zee om het bad, de reglementen, de tarieven en zo te bekijken.

mskes pisomuur alarm, dat al enkele jaren ongebruikt ergens in haar hersenpan steekt, ging bij de eerste tekenen niet af. Ze had dus geen oog voor het specimen in de anorak dat in de gang rondhing. Maar toen ze in de cafetaria aan het raamke zaten en ze de tarzan in minizwembroekje zagen verschijnen, kwam de herinnering aan vroegere exploten van het ras.

De kerel dook in het ploeterbadje en begon dit in de breedte over te zwemmen, natuurlijk aan de kant van de cafetaria. Toen mske en Nichtje net deden of ze hem niet opmerkten dratsjte het water tegen de ruiten en ook tegen de verlichting aan het plafond. Daardoor was ook Slow’s aandacht getrokken en die keek wél en zei: “moet je eens kijken, als je hem in het oog houdt, flipt hij” maar Nichtje zei: “wat een aansteller” en mske en Nichtje besloten dan maar naar de infobalie te gaan.

Als ze terugkwamen was de zwoegende zwemmer weg en zat in het grote bad. Slow zei dat hij onmiddellijk na hun vertrek afgedropen was.

Ze zaten nog maar net of een grote plons met spetters tegen de ruiten meldde de terugkeer van Moby Dick.

Zouden die nu echt denken dat ze op zulke wijze indruk maken? Het enige resultaat was dat ze, vroeger dan voorzien, weer weg waren en dan maar een avondwandeling naar het strand hebben gemaakt.