Blijkbaar zitten we midden in een crisis. Een niet-mee-kunnen-crisis. Al is het allemaal al beschreven in de duizenden en duizenden postjes die we hier de laatste drie jaar neergepoot hebben, gaan we nu een korte samenvatting maken over Slow’s pré-mske leven.

Dat SS geen katje is om zonder handschoenen aan te pakken … ik protesteer tegen deze uitdrukking! Dat ze dus geen doeteke is, zal iedereen al wel door hebben. Maar het mens liet Slow tien jaar geleden stikken en trok er uit. Waarom? Ze gaf als reden dat Slow aan haar kinderen niets te palaberen had. Van haar drie kinderen was namelijk enkel Boeke van hem.

Na het einde van het huurcontract huurde Slow een appartementje waarvoor hij de borg betaalde. Hij betaalde zijn alimentatie en als Boeke belde omdat ze alleen zat stond hij paraat. Drie jaar later, belde Boeke al huilend, ze hadden het niet ruim en Boeke, gewend aan comfort, kon het niet meer aan. Laat ons zeggen dat Boeke toen een 11à12 jaar oud was.

Slow nam haar terug. Achteraf gezien beklaagt hij zich dat, maar ja …

En in de plaats dat SS daar tevreden mee zou zijn, dacht ze dat Slow zonder haar niet kon en begon hem te treiteren. Hij mocht geen hobby hebben of ze haalde één of andere gag uit waarna hij besloot omwille van de lieve vrede die hobby maar op te geven.

En toen, toen kocht hij een pc. En hij leerde op die pc. En SS werd groen van woede, want ze wou dat niet. Dat was om aan te houden, zei ze, en ze stopte de muis weg en als hij braaf was kreeg hij die muis terug. En Slow vertikte het om weer naar haar pijpen te dansen en hield de pc.

SS zag dat ze bot ving en ze smeet Slow buiten. Met duwkes ter hoogte van zijn maag duwde ze hem buiten en zei: “weg jij, er uit”. En Slow, geschrokken, bleef een week weg. Het mens belde overal rond want ze vond hem niet meer. Ze had waarschijnlijk gedacht dat hij als een hond voor de deur ging zitten treuren. Ze bedelde hem terug te komen, maar hij deed de pc niet weg want hij had besloten dat het genoeg geweest was en begon plannen te maken om te scheiden. Zij? Zij herbegon met haar kuren. Ze klopte … op Slow. Dat mens dat niet groter is dan mske, klopte op een man van 1.92m die toen zo een 117kg woog.

In Slow zit geen grein, maar dan ook geen grein agressiviteit, maar je moet je dat voorstellen. Die heeft kracht hoor. Als die in de auto nog maar een vriendelijk kneepke geeft in mskes knie zit ze met haar hoofd tegen het dak. En als hij haar een dikke knuffel geeft, maar dan een echt welgemeende, moet ze altijd een kwartier tasten om te zien of haar oren, haar neus nog op zijn plaats zitten en of haar hoofd nog wel in de juiste richting kijkt.

Slow vertrok dus naar zijn werk. En hij ging ’s anderendaags gewoon naar huis terug om de rekeningen te halen die daar nog lagen en besloot naar zijn zus te gaan.

SS was thuis en op tafel lag een blauwe plastic baseball bat klaar en het mens klopte op zijn hoofd en toen, toen werd Slow boos. Hij voelde de woede omhoog komen en dacht: “Slow, maken dat je wegkomt of je klopt er op en dan ben je weer de pineut”. En Slow ging nooit meer terug. En hij stond op straat met de kleren die hij aan had en zijn werkkleren in de auto. En hij ging naar de politie die hem uitlachten: “hahahaha! Meneer, een man van uw kaliber … ” en ze gingen niet mee. Wat wilden ze zeggen? Sla ze plat? Broerke zegt dat ze dat eigenlijk wel moeten maar practisch nooit doen. Realiseren die zich niet wat er gebeurt als zo iemand in woede één klap geeft?

SS liet hem uit zijn eigen appartement zetten via de vrederechter. Dat mocht van de vrederechter, maar ze moest de auto aan Slow laten en hem ook zijn kleren geven. Dat zinde dat mens niet. Hij mocht die kleren niet zelf gaan halen, de flikken -jaja, toen waren ze daar- moesten dat doen. De spulletjes van zijn ouders kreeg hij niet. De videobeelden van zijn ouders, mensen die al enkele jaren overleden waren, kreeg hij niet. En later ging ze de auto pikken voor de deur van zijn zus en hij mocht die niet terugnemen want dat was pesten. Ze gingen dat in beroep regelen, maar zij stuurde haar kat bij dat beroep en dat kon. Niemand sprak uit dat ze door haar afwezigheid het proces verloor. Er werd enkel gezegd dat dat na de scheiding bij de verrekening ging vereffend worden.

Genoeg voor nu. Misschien vertellen we meer, misschien niet.