Het is zondagnamiddag. Alles is rustig. Slow houdt zich in stilte bezig, mske leest een boek en ik lig op de pc.
 
Slow had na de middag al wel gezegd dat er iets te doen was in de zaal maar daar hebben ze hier geen last van, als dat niet ’s nachts is.

De bel gaat. “Het is niet waar hé” zei mske, want ze vind niks leuker dan mensen ontvangen op het onverwacht als ze zich niet goed in je talloor voelt. Te nemen met een ganse kilo zout.

Slow zei: “daar staat wel een bende op straat”. mske keek ook door het raam, zag de lange zwarte jassen en de boekentassen en zei nog eens: “het is niet waar hé”, want sedert we hier wonen hebben we er eigenlijk weinig last van.

“Afwimpelen” zei mske tegen Slow die zich richting gang begaf. “Hij wou me boekskes laten zien” zei Slow toen hij terug binnenkwam “ik dacht nochtans dat ze uit de zaal kwamen”. “Jehovah” zei mske “herkenbaar aan hun manier van kleden”.

Maar dat wil niet zeggen dat die niet uit die zaal kunnen gekomen zijn.