Zitten ze daar met hun drie -zouden we over Sus² en Wis² moeten spreken- te kwetteren en te kwieteren op die telefoondraad, maken schijnvluchten achter de aanbouw, nemen een duikvlucht richting halfmaantje maar keren terug.

Ergens begrijpelijk dat ze de weg niet wijzen naar hun behuizing, zeker nu ze de nesten niet meer terug vonden.

Na het eten besloot mske dat ze moest weten waar ze zaten en ze toog naar de zolder. Daar waren op het eerste zicht geen zwaluwsporen. Op haar buik gaan liggen voor de opening naar de aanbouw wou mske niet. Dus stond ze wat gebukt door die opening te kijken maar kon zo natuurlijk het dak niet zien en ook niet onder het nog resterende stukje plafond in die eigenste aanbouw. Sus schoot haar ter hulp. Hij vloog door het halfmaantje naar binnen, maakte een looping waar menig kunstvlieger jaloers op zou zijn en dook onder het overblijvend stuk plafond richting achtergevel naar rechts.

Dat was dat. Ze zitten toch al in de aanbouw, maar hoeveel nesten er zijn en of de mogelijkheid bestaat om het nieuwe plafonneke onder de nesten te krijgen, dat zullen ze pas in oktober bekijken. Stel dat ze afgeschrikt worden door de aanwezigheid van mensen, al herinnert mske zich nog dat de zwaluwen ten tijde van Mei in en uit de stal vlogen zelfs als er iemand in de stal was.

“We zullen er wat meer moeten tegen klappen” zei mske.