Over halfvijf en de pc staat al op. Tja mske is opgestaan omdat ze al sedert tien voor drie geteisterd wordt door een prikkelhoest. Tot kwart na vier heeft ze gehoopt dat het ging overgaan maar noppes. “Ik sta op” zei ze tegen Slow “dan kan jij nog wat slapen”. En ik dan? Ja eigenlijk heeft ze gelijk als ze zegt dat ik tenslotte ook slaap gedurende de dag als hier volle activiteit is.

En wat doet ze dan zoal om half vijf. Gazetten lezen. Niet dat het er toe doet maar de Ishtar historie is afgelopen. Dat wist ze wel al sedert gisteravond maar toen was dat nieuws niet interessant genoeg, maar ’s morgens om halfvijf met prikkelhoest zien de dingen er lichtjes anders uit.

Ooit, heel lang geleden, toen het mske misschien zou kunnen interesseren hebben mocht ze niet kijken noch luisteren naar het songfestival. Het was slechts van M van M/V dat ze in 1968 te weten kwam dat Cliff Richard tweede geworden was met Congratulations.

Later, toen ze een jaar of 17 was, was ze net het weekend van het songfestival op stap met een groep. Ze sliepen toen in van die cellekes, zo precies een overblijfsel van een vroeger internaat. Daardoor hoorde ze de radio van enkele kottekes verder.

Toen ze getrouwd was heeft ze er enkele keren naar gekeken om al snel te snappen dat er aan het ganse zaakske niks te beleven viel. Hoe meer ze riepen dat België een kans maakte, hoe slechter de score. Echte kenners dus.

Eén keer nog heeft mske gedacht: “die moeten ze zenden”. Dat was Clouseau, een onbekende groep die met “Anne” wou meedingen. Vernieuwend, verfrissend en onbekend. Waarschijnlijk daardoor dat ze niet mochten gaan. Ze sturen hier liever gevestigde zaagwaarden. Toen Clouseau dan uiteindelijk bekendheid kreeg mochten ze wel gaan, maar “Geef het op” was niet “Anne” en, zoals altijd, was de stijl al geïmiteerd en dus niet nieuw meer.

Ishtar dan, wat daarvan te denken? Ze wilden retrostijl, las mske gisteren. Als ze daarmee bedoelen dat ze “Julia”, een inzending van vele jaren terug van het toenmalig Joegoslavië of de onverstaanbare tekst van Urban Trad wilden nadoen, dan hadden ze moeten bedenken dat geen van beide gewonnen heeft. Dan konden ze misschien beter “op enen boom een koekoek” zingen met een pittig muziekske in plaats van “O julissi na jalina” waar je zelfs als Vlaming drie keer naar de schrijfwijze moet gaan kijken om het foutloos op te schrijven.