Het kan gebeuren dat Slow en mske in de zetel naar een film zitten kijken en mske zegt: “die heb ik al gezien”. En dat is dan een eigenaardig fenomeen, want noch de titel noch de uitleg van de humo laten een belletje rinkelen, maar wel iets in de begingeneriek of gewoon een wending ergens in het begin. Het leuke er aan is dat mske zich dan bepaalde fragmenten herinnert en andere niet. Die welke ze zich herinnert die komen dan pas terug naarmate de film vordert.

Zo waren er eerst “Heaven’s Prisoners” en “The Net” maar bij de laatste had mske al voor de film begon gezegd dat ze hem had gezien.

Toen kwam “Criminal Instinct: A Colder Kind of Death” waar Slow ergens halverwege zei: “ik precies ook”. Dan kon al niet veel anders aangezien de film van 2001 was en Slow en mske altijd samen TV kijken behalve die keer dat Slow met zijnen appandiciet in de kliniek lag, of beter zonder zijnen appandiciet.

Woensdag wou Slow “Road to Perdition” met Paul Newman en Tom Hanks opnemen en kreeg bijna iets toen hij bij Zoneke zag dat hij eigenlijk voetbal aan het opnemen was omdat die lorejassen het programma op het laatste moment hadden aangepast. Gisteren meldden ze dan toch dat die nu volgende woensdag komt, maar dan klopt de humo ook weeral niet.

In elk geval had hij de video laten doorlopen omdat er daarna ook nog “The Big Easy” kwam en mske daar ook een kruiske had bijgezet. Die kruiskes betekenen eigenlijk: “dat kan wat zijn”. En ja, toen ze er naar keken, zo na een goei vijf minuten, toen de corruptie van de agenten ter sprake kwam, zei mske: “ik heb hem gezien”. “Ik niet” wist Slow. mske heeft toch twee keer in Slow’s hand genepen toen ze ineens iets wist dat er ging volgen. Niet omdat ze bang is of zo, maar enkel als alternatief omdat ze de neiging om het te verraden moet onderdrukken omdat ze het niet wil verraden.

Het kan gebeuren dat Slow en mske in de zetel naar een film zitten kijken en mske zucht en Slow zegt: “gaat die daar nu van de ganse film niet uitkomen?” en “daar kijk ik niet naar”. Dat was gisteren het geval met “Phone Booth”. Toen kwam de eerste publiciteit er aan en was het eigenlijk het goeie moment om de film af te sluiten, maar mske bleef zitten. Want met een lijk in het midden van de straat moest er toch wel enige actie komen, al hadden ze toen al wel beiden door dat Colin Farrell voor de rest van de film in dat telefoonkotje ging blijven staan. Er kwam de nodige actie met als resultaat dat Slow en mske de film uitkeken en daarna akkoord waren dat hij toch niet zo slecht was, wat mske wel drie keer zei. Wat dat betekent zullen we sebiet wel eens uit de doeken doen.

Nog een paar goei van de voorbije week?

• Mercury Rising met Bruce Willis, al ging het daar eerder over het politiewerk dan over het vertrouwen van een autistisch jongetje winnen.
• The Unsaid, waarvan mske zeker drie keer wist te zeggen dat hij niet slecht was, wat meestal betekent dat ze iets goed vond.

Ondertussen is “Murder by Numbers” dan nog opgenomen maar aangezien ze die nog niet gezien hebben, kunnen ze daar nog niks over zeggen en kan ik niet zeggen wat zij daar gaan van vinden.