Blijkbaar lijdt het blog onder het goede weer. Er is zoveel te vertellen en mske zit maar buiten en blijft maar buiten en ’s avonds zegt ze dat ze geen tijd heeft om uitgebreid te vertellen.

“Jamaar mske” zeg ik dan “wat nu?” Ik zal dan maar iets vertellen dat ik zelf heb gehoord.

Na een enorme lange fietsrit deze morgen die uitliep tot twintig voor twee deze middag en waarvan ik hopelijk morgen of zo meer te weten kom, had ze na het verlate middageten en het daardoor ook verlate siësteke wat last van fietsstijfheid en spiermoeheid. Toch begon ze tegen zo tegen half zes met stramme leden het koerke te vegen.

“Wat doe jij nu? vroeg Slow op hoogst verbaasde toon, want hij had dat ritteke ook gemaakt en voelde dat ook in zijn spieren en hij vond dat borstelen een gek idee.

Maar Zoneke zou om half zeven komen en mske had gezegd dat zij buiten zouden zijn. Zodoende … was mske buiten. Natuurlijk kon mske ook gewoon in haar stoel gaan zitten maar dat deed ze niet.

“Dat kon vijf minuten ervoor toch ook?” zei Slow lakoniek terwijl hij het bekende toktok teken maakte omwille van dat vegen.

Nu valt het me op dat het zo geschreven helemaal niet grappig klinkt, maar dat was het dus wel.