Ergens vorige week hoorde mske op de radio één of andere kwiet de uitslag geven van een rondvraag of de Vlamingen nu al dan niet voor de Nederlanders moesten supporteren bij gebrek aan eigen ploeg op het kampioenschap.

Toen ze hoorde wat die kwiet te vertellen had ging ze een klein beetje omhoog, want er waren reacties geweest van mensen die zegden niet voor Nederland te supporteren omdat de Nederlanders altijd tegen de kathedraal gingen, en gaan, staan plassen. Dat vond hij een nogal flauwe reactie, maar hij had er wel aan toegevoegd dat de jongere generatie ludiekere antwoorden had gegeven. Die ludieke antwoorden heeft mske dan niet te horen gekregen. Een andere reden om niet voor oranje te supporteren was dan weer dat Nederland ook aan België geen punten had gegeven met het Eurosongfestival.  Wat heeft het ene nu met het andere te zien?

Wel kijk, mske vindt dat je supportert voor een ploeg omdat je ze goed vindt. Vind je ze niet goed, dan supporter je er niet voor.

Nu vond mske dat dat ganse circus haar kon gestolen worden en dus supporterde ze voor niemand. Iemand wat op tegen?

Maar wat gebeurt er nu? Vandaag las mske de kranten en ja ook de artikels over het WK. Wat valt haar eerst op? Dat er een groot verschil is tussen zeggen en denken. Want wat zegden de geïnterviewde Nederlanders? Voor de finale waren ze allemaal al héél content want een halve finaleplaats was toch al een puik resultaat. Na de finale zaten ze in zak en as. Mogelijk waren die geïnterviewden daarom wel uitgezocht, die pershaaien zijn voor niks verlegen.

Maar toen ging mske ook de reacties lezen. Ze trok grote ogen van ongeloof. Sommigen vonden dat verlies dus grappig en lachten zowaar onze noorderburen uit, waarop die dan weer wat kwamen terugschimpen, wat weer meer hoongereageer uitlokte wat dan weer … Alles op peuterniveau. Hoe oud zijn die eigenlijk?

Eigenlijk zouden ze dat soort evenementen beter niet meer organiseren, want kijk, uiteindelijk zijn er meer mensen ongelukkig om dan dat er gelukkigen zijn. Want in deze concurrentieharde wereld telt enkel hij die wint. Dat is pas belachelijk. En zolang je niet op dat veld hebt gestaan heb je geen recht van spreken.

Over naar dat andere sportieve gebeuren. Ja we hebben al gezegd dat mske niet zo pro Lance Armstrong is. Ooit was dat wel anders. Ooit was er een jaar waarin ze wel voor hem supporterde. Maar toen kreeg ze door wat hij deed en dan hebben we het niet over de roddels maar over zijn manier om die Tour te rijden. mske vond dat het systeem van Armstrong de Tour, zoals zij hem graag had, kapot maakte. Niet Armstrong alleen natuurlijk, er kwam veel meer bij kijken, zoals ploegenbelang, tactiek, oortjes en geld.

Eerlijk gezegd was mske blij toen Armstrong de eerste keer stopte met koersen. Er veranderde niks aan de koers. Het zal nooit meer veranderen. Er is niks individualiteit meer aan, geen spanning, alles geprogrammeerd en in scène gezet. Een grote groep mannen rijdt met een fiets van punt A naar punt B. Vluchten kan niet meer want de groep worden constant op de hoogte gehouden van waar de vluchters zijn en er worden orders gegeven. Er wordt uitgerekend wanneer die grote groep mannen ineens sneller moet gaan fietsen en wie wél of net wie niet mag voluit gaan.

Armstrong! Ik ben afgedwaald. Gisteren kreeg Armstrong zijne klop. En weer trok ze grote ogen van ongeloof want ineens was Armstrong niet meer de grote man. Neen, daar was weer het zelfde fenomeen. Ze gingen hem dan al niet direct uitlachen maar toch werd de toon wat neerbuigend.

En daar kan mske dus niet tegen. Ondanks dat ze niet pro Armstrong was, vindt ze het ongepast van zo een leedvermaak te hebben in andermans … Zouden we het woord “falen” durven gebruiken?

Er is maar één ding dat mske er over zegt en dat is dat Lance Armstrong had moeten doen wat échte groten doen en dat is stoppen in schoonheid.