… de onze dan toch niet …

Aan het station van Tienen zijn twee rijen bushaltes met een tiental perrons. Elke halte heeft een wachthokje, een lichtbak met tijdsschema maar vooral een plaats waar die bus kan staan … behalve natuurlijk als één of andere vindt dat dat een uitgerekend schoon plaatske is om de auto te zetten en op het schoolgaande kroost te wachten.

mske vindt dat niet kunnen. Niet dat het feit op zich zo ernstig is … maar je moet je maar eens gaan voorstellen dat iedereen het kroost op die manier komt oppikken. Daar komen zo minstens drie bussen schoolgaanden toe en af en toe trekken ze nog een blikje trein open ook.

Gisteren was het weer prijs. Op de bushalte stond een vijfdeursauto met die vijfde deur wagenwijd open. Door die open deur waren al enkele rugzakken in de bagageruimte gekiept. De eigenaars van die rugzakken waren al in de auto zelf gestapt. Het feit dat de auto zo bleef staan betekende natuurlijk dat er nog een achterkomerke zat aan te komen.

En daar kwam de bus!

Slow zei wat over het strategisch plaatske. Dat betekent dat Slow en mske daar gaan staan waar de deur van die bus normaal gezien openzwaait zodat zij dan voor al het schoolgaand jong geweld op die bus geraken, wat ze doen omdat ze anders kunnen blijven recht staan. 

Maar de bus ging niet achter de auto staan, dat kon niet zonder dat hij half op de rijweg bleef maar hij reed de auto ook niet voorbij, dat kon ook niet zonder dat hij half op de rijweg stond. Neen, de bus knipperde met zijn lichten, één keer … twee keer …

De auto had het begrepen en zette zich, achtereind wijd open, met een slakkegangetje in beweging. mske dacht nog even dat die rugzakken er zouden uitvallen, maar de deuren van de bus zwiepten zo heel galant net voor haar open dat ze de rugzakken vergat.

Ze stapte op, installeerde zich, Slow naast haar en ze keken wat verbaasd naar het geringe aantal jeugd dat opstapte. Ze verwonderden zich over het feit dat die bus niet doorreed, ze vroegen zich af waarom in de zijstraat de bus naar St. Truiden de straat blokkeerde en waarom al dat jeugdig geweld naar iets voor de bus stond te gapen. Slow stond recht, keek en maande mske aan dat ook te doen.

Wat was er gebeurd? Die vijfdeurse was dus doorgereden en de bus van St. Truiden was ook doorgereden en vermits alles zomaar in die koffer was gegooid dacht de bus van St. Truiden dat hij dat ook mocht en … knal!

De bestuurster van de auto stond daar met veel misbaar en handgebaar maar van haar korst te maken. Die vijfde deur van die auto … amaai … jawadde … die kan zeker de eerste dagen niet dicht, die zag er namelijk zo wat geharmonikaniseerd uit … m.a.w. in frengelen en frennen!

Slow en mske hebben de aanrijding niet echt gezien zodoende gaan we een verkeersdeskundige dat laten uitpluizen, maar een bushalte is geen parkingplaats en waar er daar parkingplaats is, daar stond die auto niet.  Eén ding is zeker, Slow en mske zijn akkoord. En Slow heeft dat zelfs luidop in de bus gezegd.

Hij zei: “eigen schuld dikke bult”.