Zaterdagmorgen en mske ontwaakt. Het is al licht door de overgordijnen en Slow slaapt nog steeds. Dat is vreemd. Anders is hij altijd al rond 7u het bed uit. mske draait zich om en Slow wordt wakker. Negen uur. Hij staat op. Maar mske heeft geen zin. Ze zal nog wel een half uurtje blijven liggen. mske voelt zich lui.

Als ze naar de wekker kijkt is het tien voor tien. Ze zal wel moeten op staan want ze moeten nog naar de Colruyt, het nodige indoen voor het weekend. mske voelt zo al dat er van al het geplande niet veel in huis gaat komen.

Ze staat op, drinkt twee tassen koffie bij het ontbijt, bevestigt de bak op haar fiets, haar fietstas geraakt er niet bij. Ze haalt de bak van haar fiets, hangt eerst haar fietstas en zet de bak op haar fiets. Die staat scheef. “Is het weer zo een dag, jà” denkt mske. Dan ziet ze dat ze met die bak er op niet goed op haar zadel kan zitten. “Ik rijd zo niet” zegt mske een beetje dwarsig. Ze haalt de bak van haar fiets en plooit hem op en maakt hem vast met de snelbinder.

Ze zet haar fiets buiten op zijn poot. Ze doet de achterdeur op slot. Haar fiets valt om. “Jà! Het is weer zo een dag” denkt mske. Ze raapt haar fiets op. De poot is tussen twee kasseitjes gezakt en die is nu geplooid. De bak hangt er maar schots op, maar de fietstas is blijven zitten.

Ze rijden naar de Colruyt. Er zit een stevige wind op kop en mske begint te zweten in haar windstopper. Ze doen hun inkopen.

Ze zet de bak op haar fiets en vult hem. Als ze haar fietstas aan de fiets hangt, gaat de bak scheef hangen zodat de inkopen er uit kunnen vallen. Slow neemt mskes fietstas en hangt die bij hem aan de fiets. “Ik rijd zo niet” zegt mske een beetje dwarsig “ik wil mijn fietstas aan mijn fiets”. Het weze gezegd dat Slow’s fiets er eigenlijk ook al uitziet als een geladen muilezel.

mske hangt haar fietstas achter aan de bak. Ze rijdt. Ze heeft geen wind op kop. Van tijd tot tijd voelt ze eens of haar tas nog aan de bak hangt. Ze voelt een druppel. Wat later voelt ze nog een druppel. Ze heeft haar regencape in haar fietstas moest het erger gaan regenen.

De bakker levert brood en zet zijn pinker op om te vertrekken. mske rijdt de bakker voorbij. Aan het kruispunt komt er een auto van links. Te kort bij de borduur natuurlijk. mske heeft de keus: haar voorrang afstaan of met bak en tas en fiets en alles ondersteboven gereden worden. De chauffeuse maakt een gebaar van: “zie jij niet goed?” mske kan niets terug doen. Haar fietstas valt van de bak. De bak valt van de fiets. De bakker stopt nog net op tijd om haar tas niet te overrijden. Slow ziet niks en rijdt al bijna het het straatje in. mske geeft een kres. Hij komt terug.

mske rijdt naar huis. Slow achter haar. Hij zal kijken of die tas en die bak hun manieren houden. Het regent nu. Niet hard genoeg om te stoppen en de regencape aan te trekken. Wel hard genoeg om nat te worden. Maar ze zijn er bijna.

Ze duwt wat harder op haar pedalen. Ze gooit de poort open en rijdt haar fiets naar binnen. Ze neemt haar tas, zet die voor de deur. De bak valt van de fiets. mske gooit de snelbinder op haar tas. Die snelbinder heeft vier elastieken. Waarom valt die bak dan voortdurend van die fiets?

mske zet haar tas binnen. mske zet haar fiets binnen. mske zet Slow binnen. Ah neen, die kwam wel zelf. Ze pakt de bak, steekt haar wijsvinger in de lucht en zegt: “ik wíst dat ik in mijn bed had moeten blijven liggen!”