De ganse zaterdagnamiddag zou er wat te doen zijn voor de reus van Attenhoven. Slow wou eigenlijk alles meemaken terwijl mske liever tegen de avond aan zou gaan, want er stond hier nog het een en ander een beetje schots bij het blog en dat wou ze toch even oplossen.

Slow vertrok tegen twee uur en hij kon hier nog niet goed de berg op geweest zijn of alles viel hier op zijn plaats op het blog. “Verdorie” dacht mske “had ik dat geweten”. Maar ze had haar botten nog niet aan en haar ringen nog niet aan en ze was nog niet geschminkt. Nu niet dat mske een schminkdoos is, maar nu wou ze toch … en bovendien zag de lucht pikkezwart.

Even later kletterde het tegen de ruiten en mske hoopte maar dat Slow ergens een schuilplaats had gevonden.

Ze had zich niet ongerust moeten maken, hij zat op dat ogenblik naar een film te kijken over het maken van de reus. En toen hij thuis kwam wist hij te vertellen dat hij het wel gehoord had en dat het in het zaaltje ineens wat donker was geworden.

Tegen de avond aan zijn ze dan maar teruggereden en net op tijd zaten ze in de warme schuur van een zalige kriek te nippen toen het hagelgekletter met alle geweld terug losbarstte.

Die arme reus, die sukkelaar die op zijn eentje toch met twee is, stond er verwezen bij.

Toen Slow en mske thuis kwamen lag de hagel te smelten tussen de kasseitjes van het koerke.