Hij had geen brood mee gehad die eerste dag. mske vond dat erg. Hij niet.

De volgende ochtend informeerde mske of hij nu zijn boterhammen mee had gebracht. Hij lachte met een kwajongenslach en knikte.

Hij was een harde werker maar wat trager van begrip. Niet dat hij dom was, het kwam door de taal. Hij was Griek maar woonde al vele jaren hier, maar het spreektempo van ons is te snel voor hem en zijn Nederlands klonk wat anders dan dat van de anderen en zij hadden het geduld niet om het op zijn tempo uit te leggen.

Hij had in de mijnen gewerkt, vertelde hij, in Zwartberg. Slow herinnerde zich nog dat er doden waren gevallen bij ongeregeldheden bij de mijn van Zwartberg. De man knikte want hij was daar toen ook geweest.

Bij het afscheid kwam hij mske de hand schudden en zei: “voor jou wil ik nog werken”.

Een oude man, dacht mske, maar hij was maar acht jaar ouder dan zij. En dus ging ze maar even Zwartberg googelen en las ook het relaas in De Standaard.

Acht jaar, wel ja, in die tijd was dat nog het leeftijdsverschil tussen een kind en een man. Nu zijn kinderen vroegrijp en blijven mannen lang kinds.