Sedert die storm in november, waarbij de pannen van het dak waren verschoven, leek het wel of alle stormen hier absoluut wilden passeren als Luc en mske niet thuis waren.

Als mske dan op de evenementen aan het meiske dat pas later komt en hier zo een 7 km vandaan woont, vroeg: “hoe was het bij ons?” kreeg ze telkens als antwoord: “het waaide wat harder dan normaal”. En telkens als de belbus of de taxi de straat indraaide keek mske naar het dak.

Ze begon al te denken dat de stormen het er om deden, dat wachten tot ze weg waren.

Maar nu vrijdag was er ook storm blijkbaar, als ze de gazetten mochten geloven. Mja, het was geen prettig weertje toen ze terug kwamen van de begrafenis. Maar eigenlijk waaide het wat harder dan normaal.

Dat wil niet zeggen dat wij die stormen gaan minimaliseren. Luc kon er niet echt mee lachen toen hij per fiets naar de winkel was gereden. “Ik heb een stuk te voet gedaan” zei hij.

Dat die stormen maar wegblijven of ze nu thuis zijn of niet.