Ze versperde de doorgang naar de wc. “0,30 voor niet-klanten” stond er op het plaatje op de muur. Ik haalde het nodige nikkel boven en wou het haar geven.

“Ik ben niet de wc-madam” zei ze “ik zit hier gewoon op het terras wat te drinken”. Ze keek een beetje, tja … hoe moet je dat kijken nu noemen?

Daarna kwam ze van het kleinste kamertje en begon in het smalle halletje haar handen te wassen. “Gaat U maar” zei ze, terwijl ze met haar kin de wc aanwees.

Ze was dan misschien niet de wc-madam, maar in een vorig leven was ze het dan wel geweest.