Laatst wist Luc me te vertellen dat er wel nog enkele afleveringen van Midsomer Murders opgenomen waren die we nog konden bekijken. En tijdens een relax moment zetten we ons dan ook voor de TV en bekeken “A Rare Bird“.

Ik had het ooit al over die mannen die zwaarbeladen richting kijkhutten trekken, maar verder wat neerbuigend gaan doen als je hun materiaal niet evenaart.

Ik had dus al een licht vermoeden dat het wel eens de bedoeling kon zijn anderen de loef af te steken, wat ik bevestigd zag tijdens het bekijken van de moorden en hun oplossing.

Eigenlijk vind ik dat iedereen moet doen wat hij graag doet. Eigenlijk kan het me geen lor schelen wat een ander doet. Maar wat me dan opvalt is dat je in elke hobby die je kan bedenken, diegenen terugvindt die eigenlijk ‘de loef afsteken’ als hobby hebben. Ze zouden beter een clubke loefafstekers oprichten.

Terug naar de Midsomer vogelaars …

Het ging inderdaad weeral om ter meest, om ter best, om ter schoonst, in dit geval, het aantal punten om zo als winnaar uitgeroepen te worden, maar ja, een feuilletonneke is verzonnen natuurlijk.

En al zou het volgens Wikipedia wel om serieuze zaken gaan, kan ik me niet van de indruk ontdoen dat het ijdele er soms toch ook in meespeelt en zeker als ik verder in het artikel over het “soortenkijken” lees.

Dat het bestond wist ik eigenlijk al van die keer toen er een oproep kwam om niet in grote getale af te zakken naar een locatie waar een zeldzame vogel gezien werd.

Rare vogels, die vogelaars …