Toen ik de eerste keer over de Stock Américain hoorde, wist men me te vertellen dat ze daar de goederen verkochten die de Amerikanen na de oorlog hadden achtergelaten.

Veel kreeg ik niet echt met een Stock Américan te maken tot we in N. gingen wonen. Daar was er namelijk ene in de oude melkerij.

Eigenlijk was het meer een beetje een doe-het-zelf-zaak geworden. Zeg nu zelf, zoveel jaren na die oorlog zal er zoveel niet meer overgebleven zijn zeker. Op het laatste kon je er zelfs olie- en azijnsstelletjes kopen.

En dan zie je ineens de winkel, ergens onderweg, die er Amerikaanse stock van heeft gemaakt. We gingen er niet binnen want blijkbaar is het ook een doe-het-zelf-zaak.

Waar gingen we wél binnen? Wel bij ’t Amerikaantje. Ik had namelijk een soort jagerstas in een dikke kaki stof gevonden in de Kringwinkel die zijn nut bewees op wandel. Luc wou er ook zo ene voor zijn camera.

En wat kocht ik er voor mij? Twee erg lelijke t-shirts in camouflage kleuren, maar dan zo precies wat afgebleekt. En waarom kocht ik die nu, als ik die lelijk vind?

Awel, de vogelkes en de beestjes zullen er niet zo rap een schrik van pakken. De mensen onderweg kennen me toch niet en als ze goed zijn haal ik er nog wel een paar bij.