Waar het aan te wijten is zou ik niet weten, maar het is wel zo dat mijn nachten verschoven zijn. Het begon met vroeger wakker worden en het eindigde daardoor ook met vroeger te gaan slapen.

Als gevolg hiervan en ook als gevolg van het feit dat de plattere bananendozen beter in deze auto gestapeld kunnen worden dan de hogere exemplaren, stelde Luc voor om onmiddellijk na openingsuur bij de Colruyt de boodschappen te halen.

De eerste keer en de tweede keer waren ze de frigo nog aan het vegen. De derde keer was er een briefing aan de gang. Eén van de personeelsleden zag me en sneerde iets tegen een collega maar wel tussen zijn tanden terwijl hij dodende afkeurende blikken op mij wierp. “Ach” zei Luc “misschien bedoelde hij dat het later was dan hij dacht”. Neen, dat bedoelde hij niet.

Eerst besloot ik toch maar niet meer zo vroeg te gaan, daarna bedacht ik dat ik het recht had om er binnen te zijn want eens geopend hebben ze niks te palaberen. Je kan er trouwens gewoonweg niet in vóór openingstijd. Uiteindelijk besliste ik dat ik wat ik wil niet moet aanpassen aan het ellendige humeur van iemand die waarschijnlijk tegen zijn zin op het werk was.

Ik veranderde wel de volgorde. Ik doe eerst de andere boodschappen in de andere gangen vooraleer in de frigo binnen te stappen. Dan hebben ze tenminste gedaan met vegen.

En die dozen? Dat is een verhaal op zich waarvan ik nog niet weet of het het vertellen wel waard is.