Zoals ik vier jaren geleden al schreef, kan ik echt niet meepraten over zwijmelen over kerstsfeer of kerstgevoel. Zoals ik toen ook al schreef, ga ik ervan uit dat het vooral met zoete herinneringen van vroeger te maken heeft. Maar als er niets zoets was zijn die herinneringen er ook niet.

Bij Agatha Christie ging het dan vooral over de kindertijd van volwassenen. Natuurlijk hadden die fijne herinneringen, zo de hele familie gedurende enkele dagen bij elkaar. Dat dat meestal in een Engels kasteel/mansion was zal wel geholpen hebben aan het zalig ravotten met neefkes en nichtjes zeker?

Als ik nu die Amerikaanse kerstfilms zie gaat het vooral over koekskes bakken, eggnog, gingerbread huizekes maken en voeten onder tafel schuiven. Dat was bij Agatha Christie ook zo wel, maar daar hadden ze dan een heel leger aan bedienden om het werk te doen.

Gelukkig lijken de Amerikaanse vrouwen allemaal het bakken en koken nogal plezant te vinden want veel hulp van de mannelijke kant krijgen ze daar toch ook niet.

Nu ja, ik vind het maar eerst gezellig als er niemand in die keuken staat waardoor ik me zou verplicht voelen te gaan helpen. Zo simpel is dat.

En iets meer dan eten, drinken en spellekes spelen lijkt er bij dat kerstgevoel niet te zitten.

Ik zal vandaag nog wel eens eens scrabblen of cluedo spelen met Amke en Ella.

En dat eten en drinken op zich is voor mij niet genoeg. Het gaat me meer om het gezellig samen aan tafel zitten … En daar is de cirkel rond. Dat doen we dan ook vanavond met Zoneke en Querida erbij.