Zoneke heeft een poetshulp. Hij noemt haar Jeanine. Iedere morgen doet zij haar toer door het huis. Je merkt haast niet dat ze er is.

Het rare aan dat wezen is wel dat ze, telkens haar job er op zit, aan Zoneke doorbrieft dat ze gepoetst heeft, waar hij zich ook bevindt.

De eerste dag van zijn driedaagse vakantie schrok ik er een beetje van toen hij mij whatsappte met: “Ah, Jeanine heeft haar werk al gedaan, zie ik”.

Wat een lameer! Of is ze bang dat ze niet zal uitbetaald worden, misschien?

Of het iets voor mij is? Ik weet het niet. In een huis van twee buitenhuiswerkenden met een hond ja. Maar bij ons, twee gepensioneerden met te veel tijd? Bovendien vraag ik me af hoe zo een ding “de boven” zou doen …