Zoek
Het is al een poosje geleden, vóór de Corona-crisis maar wel in het midden van de griepperiode.
Het begon wel al meerdere jaren geleden toen ik mijn rozenkwartshangertje kocht, dat aan een touwtje hing. Na verloop van tijd merkte ik het snoer steelwratjes op dat er ter hoogte van het touwtje verscheen.
Toen het koordje stuk ging en ik het steentje een poos niet droeg verdwenen de wratjes, op vier na … waarvan ik er eens eentje per abuis heb afgekrabd, een tweede heb gekwetst -ook door een onvoorziene beweging- en ik stomverbaasd naar het druppeltje bloed in mijn hals keek, waarop ik het wratje zelf chirurgisch heb verwijderd.
En toen waren ze nog met twee, waarvan één geïrriteerd ging raken toen ik het steentje aan een kettinkje hing waarvan ik verkeerdelijk dacht dat het zilver was en ik besloot dat ik naar de dokter zou stappen om ze daar te laten verwijderen, aangezien ik het zelf niet kon omwille van de -voor mij- onbereikbare plaats waar ze stonden.
En Luc wou niet. Dokterke spelen wel, maar chirurg was een brug te ver.
Ik maakte online een afspraak bij de dokter maar toen dacht ik aan de aan de gang zijnde griepepidemie en belde op om overleg te plegen omdat ik niet in een ziekenzaal wou gaan zitten. De dokter vond dat steelwratjes konden wachten. Ik zei maar niks over de irritatie en mogelijke infectie.
Ik ging naar de apotheker. Die kon me helpen met een systeem met een draadje. In het pakketje zaten drie draadjes, goed voor drie wratjes, en het kostte 21€.
Ik bedankte ervoor, kocht een fles appelazijn -vier dagen en het probleem zou opgelost zijn- en liep zeker twee weken met twee grote rode geïrriteerde vlekken in mijn hals. Dat laatste domme ding gaf het namelijk pas na een week op en ik krijg irritaties van sparadrap.
Ondertussen hangt het steentje aan een echt zilveren kettinkje. Ik heb op zeker gespeeld en ben bij een juwelier binnen gestapt.
En wat doen we nu met de appelazijn? Die nog maar eens in de kast kon staan slecht worden? Ik drink die nu ’s morgens in een lauw glas water … als ontgifting.
Baat het niet … het schaadt niet.
Matroos Beek
Ik denk dat we met z’n allen nu meer zelf dokteren… De kleine kwaaltjes behandelen we zelf en we doen ons best om ziekte te voorkomen, zoals met de appelazijn. Straks hebben de dokters te weinig werk na deze crisis…
ms
Ik ga haast nooit naar de dokter, van mij zullen ze niet rijk worden.
Dat zei ik hem ook bij de griepprik. Ik weet niet meer hoe het ter sprake kwam, maar hij lachte even en zei dat ik inderdaad zijn deur niet plat liep.
Maar ja, dokters en ik … daar had ik het wel al meer over.
Matroos Beek
Ik ook niet hoor. Heb er een hekel aan. Het is al erg genoeg als je ze echt nodig hebt.
ms
Er zijn natuurlijk mensen die ze wel echt nodig hebben, maar er zijn wel anderen die ik dan doktersabonnees noem. Ik denk dat die dan meer nood hebben aan wat aandacht, maar soit …
Gelukkig worden in die automatische agenda wel plaatsen open gelaten voor mensen die ziek worden, ander kwam je er nooit binnen.
Marry
De appelazijn kan wel schadelijk voor je maag zijn.
ms
Troost je, sedert ik die verkoudheid kreeg en daarna met die Coronacrisis staat de azijn even in afwachting.
Maar zo lang het duurde heeft mijn maag niet de minste krimp gegeven en ze is niet de gemakkelijkste.
Bertie
Appelazijn werkt niet, heb ik ondervonden. Met veel geduld heb ik het geprobeerd Zonder resultaat behalve een paar rode rondom het wratje.
ms
Oh jawel, het heeft wel gewerkt, maar niet op vier dagen zoals vooropgesteld.
Die ene, de geïrriteerde, verdween eigenlijk zomaar, net of hij gewoon wegzonk, maar daar deed hij toch bijna een week over.
De andere echter was een vechter. Die werd van dag tot dag zwarter en zwarter en mijn hals roder en roder en geïrriteerder en geïrriteerder. Dat duurde haast twee weken.
Mijn opinie? Moest ik er ooit nog eentje hebben ontsmet ik een scherpe schaar, ontsmet ik de steelwrat, geef een knip, ontsmet nog maar eens en een pleister er over, zoals ooit bij die eerste twee.
Ik zou dat bij deze ook gedaan hebben hoor, maar ik kon er niet aan. En mijn watje/doetje hier ten huize wou het niet doen.
Goed geweten. Afgeraden of niet.
Bertie
Als ik er makkelijker bij kon zou ik het misschien zelf afbinden maar achter in de nek, zo lastig.
Ik laat het maar zitten.
ms
Ja, dat was mijn probleem ook.
Maar ik wil ze niet meer. Als je ziet dat ze gaan infecteren als je een verkeerde halsketting aandoet.
Ik heb wel dagelijks een zilveren kettinkje aan én een stalen, maar om weg te gaan neem ik wel eens een fantasiejuweel.
Dan heb ik echt achteraf geen last nodig van mottigaards met een snob-syndroom.
Jolie
Die methode (scherpe schaar ontsmetten, knip) heb ik ook ‘ns uitgevoerd, toen ik wanhopig werd van eenzelfde euvel vlak bij mijn oog. De dermatoloog van het OLVG wilde het niet weghalen “het hindert ‘de visus’ niet mevrouw, en het zit te dicht bij uw oog om er veilig iets aan te doen.” Knip! werkte, Godezijdank, al was dat vast dom geluk.
Goede tip, dat zilveren kettinkje! Voorkomen is beter.
ms
Als je alle raadgevingen leest zou je er helemaal niets mogen aan doen al zeggen ze wel allemaal dat het helemaal geen kwaad kan om ze weg te halen.
Maar ho maar, als je ze weg wíl.
francky
Wratten had ik tijdens mijn karatejaren ook wel. Blootvoets rondlopen in sportzalen laat zijn sporen na. Nu heb ik daar reeds lang geen last meer van.
ms
Steelwratjes zijn geen echte wratten, want die worden veroorzaakt door een virus.
Het zijn kleine fibromen.