Zoek
De maatregelen verstrengen morgen. En omdat dat er zat aan te komen, had ik mijn bezorgdheid en wrevel al wat in een concept gegoten.
Dat ging zo:
Wij doen niet aan winkelen voor ons plezier, dat in deze tijden ineens “funshopping” blijkt te heten.
Maar wij willen wel plezier in het winkelen dat we wel -moeten- doen, dat betekent dus samen boodschappen doen.
En dan is het precies dat het enige dat ze lijken te viseren, want scholen mogen niet dicht, grote evenementen gaan door mits in acht name bla bla bla …
Dat er een wezenlijk verschil is tussen -noodzakelijk- boodschappen doen en het -plezant- door winkelstraten lopen lanterfanten lijkt niet door te dringen. Of misschien wel, misschien is het daar net zoals bij cafés en restaurants zo dat ze de lijn niet scherp kunnen tekenen en dat alle omzeilers toch weer een gat in de omheining gaan vinden.
En dan zijn het maar weer zij die niks hebben, waar ze nog gaan van afpakken.
Voorbarig gezaag dus.
Want wat blijkt nu? Het zijn nu precies die cafés en restaurants die in een storm terecht komen. Ik heb er niks mee, we gingen sowieso niet uit eten of terrasjes doen. Ik ken niemand die getroffen is, maar ergens heb ik weer de indruk dat de goeien met de slechten op één hoop gegooid worden.
Dat er uitbaters waren die het niet zo nauw namen met de maatregelen zal wel iedereen weten. Dat er uitbaters waren die alles op alles hebben gezet om het veilig te houden zal ook wel iedereen weten.
Zoals Luc het gisterenmorgen bij het ontbijt verwoordde: “Dat ze eens begonnen met overtreders écht te straffen in plaats van een verwittiging of een -te lage- boete. Die lachen daar namelijk om.
En één persoon knuffelen? Sedert één maart knuffel ik al maar één persoon meer want Zoneke en ik waren nooit knuffelig.
En wie gaat dàt controleren? Want laat me nog maar eens met de glazen rammelen.
Wat te denken van grootouders met meerdere kinderen waar het een zoete inval is van kinders en kleinkinders. Dat betekent mensen van verschillende leeftijdscategorieën en ook mensen met een risicojob die kriskras door elkaar hossen. En wat doen die, denk je, met hun schoonfamilie? Ze knuffelen niet? Probleem opgelost?
Zolang niet iedereen zijn gezond verstand gebruikt zal het fout gaan.
Zolang niet iedereen een beetje inboet, zullen er zijn die heel veel inboeten.
Matroos Beek
Helemaal waar!
Jeanne
Zo is het!
Bertie
Precies zo gaat het, waarschijnlijk overal.
Het zal te moeilijk zijn voor de bestuurders.
ms
Wat? Het inzien dat serieuzere sancties nodig zijn voor schuinmarsjeerders? Of inzien dat zij ook zich aan regels moeten houden?
Daar zit ook nog wel een struikelblok met een serieus stukske superioriteitgevoel.
Bertie
Om de grenzen tussen de groepen vast te stellen, ook braven doen wel eens wat verkeerd en en andersom. Misschien zouden hogere boetes helpen maar of het gepikt wordt? Je ziet wat er rondloopt tussen de demonstranten. Ook nu weer dezelfde koppen als in alle demonstraties, lastig volk.
ms
Ik heb het niet over boetes. Ik heb het over onmiddellijke sluiting van café of restaurant of zelfs een aantal dagen “bak” of een vermelding op het strafregister.
Ja, die demonstranten … daar lopen er inderdaad bij die demonstreren omdat het hun hobby is.
De braven die iets verkeerd doen? In de eerste golf deed ik ook iets verkeerd.
Ik ging in de auto namelijk vooraan naast Luc zitten.
Zoneke zei dat de regel zei dat de passagier schuinachter moest gaan zitten.
Alleen … ik wist het niet. Ze hadden zo veel en zo lang gepalaberd in plaats van het kort en bondig in een lijst te zetten.
Daarna deed ik het dan wel, al voelde dat lichtjes belachelijk aan.
Anna berg
Wie al een rustige thuisblijver en gewoneboodschappenshopper was, heeft minder last van de maatregelen, denk ik. De overheid doet het ook niet zomaar, hè. Ik ben blij dat onze ‘leiders’ in deze hun verantwoordelijkheid nemen.
ms
Dat is zo, maar dat deden de vorige ook. Ze kunnen regels maken zoveel ze willen, als ze niet nageleefd worden en de controle wordt niet uitgevoerd met serieuze sancties, zullen er mensen gestraft worden die zich wel aan die regels hielden.
Vanmorgen kwam ik tot de conclusie dat wij, als we het al zouden willen, net zo kunnen leven als vóór corona met uitzondering van bezoeken van en aan de kleindochters dan.
ms
… en van de boekenmarkten ook, natuurlijk.
elsje
Ik zou van minder gek worden. Bij elke – voorheen normale – vorm van contact met mijn kinderen voel ik mij verplicht na te denken, mag dit, kan dit.
En ondertussen tikt de klok door en word ik alsmaar ouder. Niemand heeft het eeuwig leven zeker ik niet. En mijn kinderen stel er gebeurt iets. Blijf ik dan mijn hele verdere leven denken, had ik nog maar even een kus of schouderklop gegeven.
Denkt iemand daar weleens over na?
ms
Met mijn zoon gaat het relatief zoals het altijd ging. Veel contact via whatsapp en telefoon, af en toe bezoek.
De kleindochters? Dat is een ander paar mouwen. Soms stel ik me daar ook vragen bij.
Maar gek ga ik er niet van worden. Ik berust en wacht af.
Het einde wordt altijd voor ons uit geschoven: was het eerst nu de herfst, werd dat tot eind 2020, werd dat lente en dan herfst 2021. Nu spreken ze al tot eind 2021.