Het coronavirus kwam, zag en overwon … nog niet. Al voert het een hevige strijd.

Al van in den beginne was er sprake van de zoektocht naar een vaccin dat ze, eens het er was, eerst aan de meest kwetsbaren gingen toedienen.

Dat ze daar steeds 65-plussers bij de kwetsbaren noemden stoorde me in die mate dat ik niet zeker was of ik zo een spiksplinternieuw vaccin wel in mijn corpus wou. Het risico op nevenverschijnselen was, volgens mijn onkundige brein ter zake, veel te groot. En blijkbaar sta ik daar niet alleen in¹.

Nu dat vaccin er -zo goed als- is, trekken ze de hele zaak in twijfel, want is het toch niet beter om die ouw te laten wachten^² en dat vaccin eerst aan de ongeduldigaards die de regels niet volgden te geven, want die arme schapen weten toch zo van die afzondering en ze krijgen daar mentale problemen van.

Die ouw zijn waarschijnlijk van ijzer, die kunnen daar tegen. Ze gaan alleen maar dood aan een virus dat zij niet eens zelf geschapen hebben en waar ze geen zier schuld aan hebben want ze zaten al opgesloten … of ’t scheelt niet veel.

Die ouw zijn ook een jaar kwijt en ze hebben er al niet zoveel meer, terwijl die jonge feestgangers nog een heel leven voor de boeg hebben.

Dat ze daar nu weer de 65-plussers bij die ouw noemen stoort me in die mate dat ik niet zeker ben of ik dat -mogelijk niet zo nieuw maar aangepast- vaccin al dan niet wel of niet in mijn corpus wil.

Ziede, bepaalde 65-plussers vinden nog altijd dat ze het recht hebben om het zelf uit te maken.

Al ben ik van mening dat ze eerst de zorg, de politie, eventuele andere publieke functies én mensen met een aandoening moeten voorzien, zou ik wel in september naar Slovenië willen.

¹ Het Nieuwsblad
² Het Nieuwsblad