Zoek
Vandaag is het drie maanden oud, de kwetsuur aan de heup die de dokter artrose noemde maar waar ik sterk aan twijfel.
Neen ik twijfel niet aan het feit dat ik artrose zou hebben, maar wel aan het feit of de onmogelijkheid om te wandelen echt daaraan te wijten was. Want zie je, de dokter had dat een lichte vorm van artrose genoemd -volgens Luc want ik had dat “licht” weeral niet verstaan- waar de dokter meer dan waarschijnlijk wel degelijk gelijk zal hebben, maar wat ik had was wel iets serieuzer dan dat.
Volgens mij was er dus wel degelijk ook een kwetsuur -geweest- aan de lies. Alle beschrijvingen daaromtrent komen ermee overeen, niet die van artrose.
Waarom ik dat niet met zekerheid kan zeggen? Ik had eigenlijk plakken moeten laten pakken, maar gezien de Covid-toestanden wou ik zeker niet bij de radioloog binnenstappen.
Nu ja, er zit sowieso beterschap in, maar weg is het niet. Niet dat het pijnlijk is, het schrijnt zo af en toe een beetje. We wandelen weer, maar -nog- niet zo veel kilometers als voorheen. Dat laatste is niet omdat ik het niet kan, maar omdat ik het niet durf omdat ik niet weet of ik het kan.
En als het ooit veilig aanvoelt laat ik die foto’s alsdan nog nemen. Dan ga ik ook nog eens naar de tandarts. Die zit ook vol ongeduld op mij te wachten.
Bertie
Aan de lies voel je een versleten heup, de pijn komt en gaat. Mijn eigen ervaring en die van de röntgenfoto.
ms
Wat mij doet denken aan iets meer dan artrose is een schrijnend gevoel af en toe op de plaats waar ik denk dat de appendix zit.
Het is niet altijd meer, in het begin wel, maar er zit ook een zekere logica in. Het komt niet door het lopen of door de trappen, maar wel door bukken en/of iets oprapen.
Zoals gezegd: het is verwaarloosbaar en het betert nog steeds.
Matroos Beek
De pijntjes komen en gaan als je in de fleur van je ouderdomskwalen zit. Mijn heuppijn verdween de laatste week ook als sneeuw voor de zon. Het weer? Wie zal het zeggen.
De tandarts ziet mij binnenkort ook nog eens… na bijna twee jaar.
ms
Bij mij ook … na bijna twee jaar.
Maar ik denk wel dat ik met die ene wandeling toch iets geforceerd moet hebben. Ach ja, zo lang het betert is het al lang goed.
Maar dan mag ik niet op de trap gaan vallen, zoals ik gisteren deed, met een dik been als gevolg.
Hoe doe je nu zoiets?
Matroos Beek
Aiai dat is minder. Verzorg dat been maar goed.
ms
Het valt mee. Buiten dat het wat dik is, verkoopt het geen last. We gaan wel een paar dagen de marathon niet lopen.
😉
petergreyphotography
Niet goed kunnen lopen lijkt me verschrikkelijk, wandelaar als ik ben. Ik had een tijdje een pijnlijke rechterheup als ik op stap ging, maar dat is gelukkig weer over. Toch – onverklaarbare pijntjes hier en daar, niet (duidelijk) genoeg om voor naar de dokter te gaan. Het zal bij de leeftijd horen, maar blij ben ik er niet mee.
ms
Ik ben er ook niet blij mee, maar het betert en hopelijk gaat het na verloop van tijd ook weer over.
Dat hoop ik tenminste.
Suskeblogt
Angst is nu eenmaal een slechte raadgever. Toch eens proberen wat langer of verder te wandelen? En toch maar eens foto’s laten nemen. Voor corona hoef je in dit geval niet bang te zijn.
ms
Als ik ergens in het midden van nergens opnieuw te maken krijg met die eerste pijn, raak ik niet terug aan de auto zonder het terug erger te maken.
Plakken pakken zonder risico? Ik neem geen énkel risico tot twee weken nadat ik mijn 2de vaccin heb gekregen.
Geen énkel. Geen trouwfeest, geen plakken, niets …
Voorzichtig zijn is geen angst.
Liesbethblogt
Wat gaan ze eraan doen als er uit foto’s komt dat het artrose is? Je pillen geven tegen de pijn die je kan betalen maar het niet oplossen hooguit bijwerkingen geven. Fysio, die je van alles gaat vertellen wat je zelf kan voelen, je beter leren lopen of anders zodat je ergens anders pijn krijgt. Lekker naar jezelf luisteren en ga naar de tandarts dat is wel belangrijk.
ms
Neen, de bedoeling wa om te kijken in welk stadium het zat en om eventueel later te vergelijken hoe het evolueert. Over kine is geen woord gerept.