Sta ik zo doodgemoedereerd mijn koffers te pakken. Koffers jawel: er is mijn koffer waar alles in zit voor het geval dàt en er is mijn klein kofferke waar enkel het hoogstnodige in zit. Dat is zo gegroeid door op vakantie onderweg nog ergens voor één nacht te verblijven.

Maar nu, voor de eerste keer sedert jaren, verblijven we in een hotel waar we meerdere dagen blijven en dus ook die koffers achterlaten. En ik wou die cijferslotjes daar op. Die zaten, om ze niet verliezen, in hun respectievelijke koffer … op slot.

Dat nummer? Hoe was dat nu weer? Het was iets dat logisch was, jawel. Maar ten tijde van de evenementen waren er wel andere dingen logisch dan nu. Wat nu gedaan? Er zijn trukskes, zoals luisteren naar de klik of draaien terwijl je aan het slotje trekt.

Er zijn een paar dingen die nog verder gaan, op de rand van het aanleren van criminele praktijken af, zoals het openen van zo een slot met een papierklemmetje.

Maar oh oh oh, ineens was mijn zin om die slotjes open te krijgen volledig over. Dieven krijgen een koffer met een rits zo ook open, met een kogelpen. En nadat ze de waardevolle stukken er uit haalden kunnen ze ook die rits nog dicht krijgen ook.

Dan hoeft het helemaal niet voor mij. Dan laat ik die wel zo op de kamer staan.

Er zijn veiliger koffers, dat ook. Maar dat zijn halve gepantserde tankwagens. Als ik zoiets zou nodig vinden zou ik waarschijnlijk liever niet meer op vakantie gaan.