En dan heb je die zaterdagmorgen dat je lief stilletjes de slaapkamer uit sluipt om je niet te wekken en plots geschrokken zegt: “Er gaat één van de brandalarmen af”.

Hij verdwijnt naar beneden en even later denk je: “Zou ik ook niet eens gaan kijken, het moest maar eens waar zijn”.

En dan kom je mekaar halverwege tegen en foetert hij: “Wettelijk verplicht, maar wat heb je er aan als je het toch niet hoort” waarop jij sussend zegt: “Als het werkelijk zou roken zou de rookmelder op de slaapkamer die ook wel opvangen”.

En zo boven je hoofd? Dat hoor je wel -geloof me maar- aangezien die dingen hier beneden het soms ook op een schreien zetten gedurende de dag en je daarvan zo erg opschrikt dat je haast in hun plaats tegen het plafond komt te hangen.

En toch denk je even: “Zou ik niet beter mijn hoorapparaat inhouden om te slapen?” Maar neen, dan hoor je al die vreselijke nachtgeluiden ook zoals de tractoren die de patatten uitdeden, de opgefokte motor van de auto die ’s morgens naar zijn werk vertrekt, de dronkelap die op de parking staat te zingen en de zware vrachtwagen die zich even in achteruit gaat zetten.

Dat die er zijn weet ik dus enkel van horen zeggen.