Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Drie keer is scheepsrecht

Sommigen noemen het toeval, sommigen geloven er niet in. Ik vind toeval een toch wel eigenaardig en raar fenomeen. Je kan zeggen dat je aandacht erop gevestigd wordt, maar dan nog. Toeval wil dat ik uitgerekend toevallig te maken kreeg met volgende toevallen:

Net in de week nadat ik het over de vrouwelijke kunstenaars had, laat VRT me via Luc, die meer het nieuws afschuimt dan ik, weten dat de Bozar in Brussel -van 17 februari tot en met 21 mei 2023- een tentoonstelling aan Hilma af Klint1 zal wijden. De titel van het artikel?

De eerste abstracte kunstenaar was geen man, maar een vrouw:2




Net op de dag nadat ik dat logje over de twee Alicekes schreef (maar nog niet postte), keken we naar een RepairShop op BBC. Daarin komt een vrouw een pop binnenbrengen van tijdens de oorlog. Die pop heet Alice.

Nu was dat geen schildpadden pop maar nog zo eentje, eerder zoals Rozamin indertijd: een voddenbaal met stenen hoofd en stenen armen.

De Alice op TV was dus wel een generatie ouder dan de twee Alicekes.




Een week nadat ik een log schreef over het “Portret van een Kleptomaan” van Théodore Géricault1 (1791-1824), lopen we na de wandeling met de Zeven stoelen nog efkes in de Kringwinkel van Sint-Truiden binnen.

We bekijken de boeken, we bekijken de rommelhoek, we kijken bij de kinderkleren voor Jim, … en we lopen via de smalle hellende gang terug naar boven tot ik ineens oog in oog sta met de kleptomaan, een reproductie op ware grootte weliswaar.

Nog voor Luc de hoek omkomt heb ik die al van de haak gehaald -zie de lege muur hierboven- en terwijl ik zeg: “Jij gaat mee naar huis” probeer ik domweg die kader in dat mandje te krijgen, wat natuurlijk niet lukt en ik hem dan maar in Lucs armen duw want ja, ik moet dat rollend mandje die helling op trekken.

(Lees verder onder de foto)




Meer toeval hoeft echt niet om me te overtuigen dat toeval bestaat.

____________________
1 Hilma af Klint
2 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/02/16/jarenlang-verborgen-en-nu-te-zien-in-brussel-maak-kennis-met-de/

Previous

En er was Alice

Next

Gent – zoals gezegd

14 Comments

  1. Mooie slotzin. 🙂 Ik las eens over toeval, ik geloof over de kans dat op een feestje twee mensen op dezelfde dag jarig zijn. Ik ben de redenering vergeten, maar het komt erop neer dat wanneer er laten we zeggen zo’n 25 mensen bijeen zijn, de kans dat twee aanwezigen de verjaardag delen groter dan 50% is. Bestaat de groep uit 50 personen dan is de kans ruim 90%. Eigenlijk jammer dat zoiets uit te rekenen is. 🙂

    • ms

      Wel, ik heb zo, een poos terug, ook een artikel gelezen dat het had over het percentage kans dat je had om tijdens een vakantie in een ver af gelegen bestemming, een bekende tegen te komen.

      Dat was ook veel. En toen vroeg ik me eigenlijk af wie zich daarmee bezig houdt, met dat berekenen.

      Wat mijn verjaardag betreft, ik heb weet van enkele beroemdheden die op die dag verjaren en verjaarden maar in het nu en het echte leven ken had ik een vroegere collega en heb ik een schoondochter die de dag vóór de mijne uitkozen.

      Ik heb verdorie de trein der beroemdheid gemist. 😉

        Wat eigenlijk ook niet verwonderlijk is, de gewone niet-beroemden die op die dag geboren werden, staan niet op Wikipedia.
  2. Toeval blijkt te bestaan. Zo heb ik het in februari over foute platenhoezen uit mijn collectie. Verschijnt er enkele weken terug in humo een artikel over bloot op platenhoezen. Zo zie je maar.

    • ms

      Ik weet niet of dat écht toevallig is. Het valt té vaak voor. Ik vermoed/denk dat de gazetten op de blogs inspiratie zoeken en er dan over schrijven.

      Ze gebruiken sociale media ook, als je de verhalen leest die ze gebruiken.

      Maar een tentoonstelling en een reproductie van een schilderij kan je niet zo uit je hoge hoed toveren.

      We zullen de gazetten in het snotje moeten houden.

  3. Ook ik las er wel eens over.
    Iets als:
    De naam Alice komt vaak voor, misschien door het bekende Wonderlandboek, dus veel kans dat je de naam vaker tegenkomt.
    Of:
    Er zal waarschijnlijk iets aangekondigd zijn (krant, aanplakbiljet) over het thema Vrouwelijk Schilders, dat heb je opgepikt, onbewust. Daardoor kom je op de gedachte van… enzovoorts.

    Op deze manier werd toeval verklaard. Voor wat het waard is…

    • ms

      Neen hoor. Alice was bij ons niet zo bekend. Ik heb er maar één gekend.

      Neen hoor, dit is écht toeval.

      Wat jij beschrijft link ik meer aan intuïtie, de mensen die steeds intuïtief iets aanvoelen, daar denk ik dat er bepaalde voorbodes zijn …

      • Ik zeg niet dat ik gelijk heb, zo werd het uitgelegd.
        In enkele gevallen kon ik me er wel in vinden.

        • ms

          Ik denk niet dat iemand weet hoe het juist in elkaar zit, maar deze drie zaken zijn écht toeval.

          Maar als ik, bij een boek of een reeks, op voorhand weet wie de dader is of hoe het in elkaar zet, noem ik het geen intuïtie deductie.

  4. Mijn kinderen zijn beiden op dezelfde dag jarig met wel vier jaar verschil . Het zal ook wel toeval zijn waarschijnlijk.

    • ms

      Mijn vader en mijn jongste broer beiden op 1 april, wel met 33 jaar er tussen.

      Mijn moeder had uitgerekend dat mijn zoon ook voor 1 april was, alhoewel de gynecoloog zei: “18 maart” en zoon besloot om zich daar niks van aan te trekken en te komen als het hem zinde.

  5. elsjeveth

    Inderdaad meer heb je nodig om het voor eens en altijd te bewijzen, toeval bestaat, ook toevallig 🙂 ik had als een kind een pop met porseleinen hoofd, haar naam : Rozemarin.

    • ms

      En Luc vond voor mij vorige week een boekje in de Kringwinkel over 47 inspirerende vrouwenlevens, waarin Vivian Maier en Georgia O’Keeffe. De eerste kende ik wel, de naam van de tweede las ik pas toen jij het er over had in de reacties.

      Ik heb met Rozamin lang geleden één rondedans gedaan, maar klein bolleke als ik was, is die pop met haar porseleinen voorgevel tegen de plavuizen getotterd. 😑

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén