Het begon een poos geleden in een bos. “Wat is die piep?” vroeg ik aan Luc. Die antwoordde: “De vogelkes”.

Maar ik wist heel goed dat het geen vogelkes waren, want die hoorde ik ook, maar dan anders.

Sedertdien gebeurde dat wel meer, zodat ik uiteindelijk ging twijfelen of het geen, mij onbekende, vogelsoort was die brutaal naast mijn oren kwam zitten piepen. En Luc bleef maar volhouden dat het de vogelkes waren.

Tot de dag, hier thuis, aan de laptop en ik vroeg: “Hoor jij dat nu niet? Die pieppiep? En zeg niet vogelkes want hier zitten er geen”. Luc hoorde dat niet.

En ik begon het meer te horen en telkens zei ik er iets over.

Meer dan een stille, eerste zondag met het winteruur was niet nodig om me te laten opvallen dat die dubbele piep elk uur op klokslag van zich liet horen.

Dus deed ik die zondag wel meer dan enkel foto’s en instagramwidgets en zo. Ik zocht oorzaken voor dubbele piepen. Ik reconstrueerde en vond enkele mogelijke oorzaken. Was het begonnen toen ik mijn hoorapparaat aan Bluetooth koppelde? Of was het misschien begonnen toen ik medicijnen moest slikken, ondanks het feit dat ik niet ziek ben en geen gezondheidsproblemen heb, maar waarover ik het niet wil hebben. Toen heb ik een dagelijks alarm op mijn telefoon geactiveerd.

Ik vond de instellingen van mijn klok, die had sedert de laatste update een hele resem onnodige alarmen aangevinkt en ik grommelde: “Kunnen ze met hun pollen niet afblijven van instellingen die ik zelf maak?”

Was het nu uit? Meestal hoor ik het niet als ik druk doende of ergens onderweg ben zodoende hoorde ik de dubbele piep pas gisterenochtend opnieuw. En omdat ik er op stond te wachten en Luc benieuwd toekeek, zei hij: “Pieppiep?” terwijl hij het geluid correct imiteerde, “Is het dat?” Hij had het dus ook gehoord. Zo stil is het dus niet.

En ik kon weer opnieuw beginnen zoeken en googelen.

En ik begon wéér bij de meldingen, maar nam deze keer de systeemapps onder handen. Ge kunt niet geloven wat ze bij Google Play allemaal aangevinkt hadden en ik maar uitvinken en me haasten want klokslag negen kwam er aan. Hij pieppiepte.

Klokslag tien hoorde ik niet, we waren in de Colruyt. Vóór klokslag elf heb ik Bluetooth het zwijgen opgelegd. Hij pieppiepte. Uiteindelijk heb ik de hele telefoon uitgeschakeld. Hij pieppiepte.

Het hoorapparaat dus en dat was niet zo gezond. Want die piept twee keer als die batterijen bijna leeg zijn. Dat waren ze niet en dat zijn ze niet. Bovendien, waarom dan om het uur?

Ik las ook wat over piepen, eens de testperiode voorbij. En dat zint me niet. Dat is net als dat verhaaltje over die schoenen die blijven kraken wegens niet betaald.

Ik maakte online een afspraak. Ik kan toch nog even al pieppiepend door het leven, als daar tenminste de oorzaak zit en -hopelijk- de oplossing te vinden is.