Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Zoeken doe’k ze niet

Er zijn schrijvers waarvan ik nog een paar boeken niet heb. Die boeken die ik wél heb houd ik wel, maar ik ben niet zo gebrand om de ontbrekende exemplaren te gaan zoeken. Het zou een speld in een hooiberg worden.

Maar zo af en toe, bij tijd en wijle is er één van die boeken die mij vindt.

Zo had ik in april 2019 de meevaller dat ik één van die boeken tegenkwam en er een log over Ma Joeng ging aan wijden.

En als ik zoiets vind ga ik rangschikken en goed zetten om daarna én schrijver én boeken opnieuw te vergeten, tot ik het volgende verloren gelopen exemplaar ergens vind.

Dat gebeurde een paar maanden -juni of juli- geleden toen we in Mortsel even in de Kilomeet binnensprongen in afwachting van wat we dan ook daar in de buurt wilden gaan doen en ik daar wat verloren en nogal slordig neergesmeten een ontbrekend exemplaar zag liggen en het sneller als kan tellen in mijn handen had.

En Luc had ook wat gezien dat hij sneller als kon tellen wou pakken, maar het enige wat hij vond was een diepe snee in de muis zijn hand waar de kassierster een grote pleister op plakte. Daar zat verdorie een nagel in die oude ongeschaafde plank. “Je moet voorzichtiger zijn” zei ik hem.

Dat ik daarna, in de Kringwinkel zelf, de halve stand met oorbellen heb omgestoten zullen we maar vergeten zeker.

En ja, ik ging rangschikken en goed zetten om daarna én schrijver én boeken opnieuw te vergeten, tot …

… we vorige zaterdag in Schoten naar een boekenverkoop gingen. De boeken kostten er 1€ tenzij anders geprijsd.

Daar vond ik er twee met elk twee verhalen, die ik allebei meenam al had ik de verhalen van dat ene al in de versie van een andere uitgever. Soms zit ik raar in mekaar, ik weet dat, ik geef dat toe, maar daarom mag iemand anders het nog niet zeggen.

En ja, weer ging ik rangschikken en goed zetten, maar deze keer heb ik ook mijn hele lijst opnieuw gemaakt. Oorspronkelijk dateerde die al van in den beginne, getypt op een schrijfmachine, daarna ingescand om telkens aangevuld en bijgewerkt te worden. Het was niet duidelijk meer.

Zover staan we nu. Nu nog efkes wachten tot ik én schrijver én boeken opnieuw vergeet, …

… tot de volgende keer dat één van de ontbrekende mij nog eens vindt.

Previous

Verleiding zonder kleur

Next

Het Schulensmeer met -broek

13 Comments

  1. Leuk is het dat eens in de zoveel tijd een boek in je handen springt. Het moet toch ook ergens in je achterhoofd zitten, dat je blik naar zo’n boek toegetrokken wordt, een soort zesde zintuig, dat je tussen al die andere ruggen de schrijversnaam herkent, of een logo, of wat het ook is. Een onbewust speuren. En dan dat belletje in je hoofd.

    • ms

      Het is niet de eerste keer dat het me overkomt. Het is eigenaardig als je zo voor een hele muur met boeken staat en je dat ene boek in één oogopslag ziet.

      Er zijn nog boeken die ik zo wil vinden. Maar dat ene, waarvan sprake, las ik in de krant en dat zag ik dus niet, ken titel noch schrijfster en dan wil mijn geest niet mee.

      Naar Rechter Tie ga ik wel een beetje uitkijken, maar dat is net zoals bij “Spieghelken“, die zal ik dus bij echte boekenverkopen moeten zoeken, want ik vrees dat, als die bij (sommige) kringwinkels binnengebracht worden, die onmiddellijk het stort op gaan. Zulke oude zaken vind je er echt niet.

      Ze weten waarschijnlijk ook niet dat er nog vraag naar is. Gelukkig is het niet bij alle kringwinkels zo, maar hier bij ons in het Hageland vind je enkel boeken die er zo goed als nieuw uitzien.

      De boeken die ik zoek zijn niet oud genoeg om oud te zijn en te oud om recent te zijn. En dat is precies zoals ik mezelf een beetje voel. 🙂

  2. Chapeau omdat je bovendien de boeken zo keurig bijhoudt op een lijst.

    • ms

      Ik heb zelfs een lijstje met lijstjes: lijstjes van mijn boeken en een lijstje van boeken die ik zoek voor anderen

      Gelukkig is er de telefoon. Mijn lijstjes zitten in dropbox en die kan ik overal bekijken.

      Niet al mijn boeken staan in die lijstjes hoor. Ik heb nog losse boeken en die heb ik nooit opgelijst. 🫤

  3. Soms moet je gewoon geluk hebben en komt dat boek zomaar op je af als je de zaak of plaats binnenstapt.

  4. Boeken zoeken zelf ook maar ik denk meer als Peter. Hoe dan ook, het is een verrassing als je elkaar vindt. Al zit je ‘raar in elkaar’ wat ik niet geloof. 🙂

    • ms

      Hoe het werkt weet ik niet, maar het werkt.

      Als het niet gebeurt ga ik netjes alle rijen met boeken af, je weet maar nooit.

  5. Het is vreemd maar ook ik herken dit. Niet zozeer van verwondingen opgelopen bij het oppakken van boeken, meer van die boeken die ineens in het oog en mijn handen springen. Deze week weer een stuk of wat. En ik moet er nog zoveel lezen…

  6. elsjeveth

    Zo leuk is dat, een boek dat ineens op je weg komt, of eigenlijk de weg naar jou vindt in plaats van andersom.
    Dat verhaal over de omver gevallen oorbellen stand wellicht een blog waard. 🙂

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén