Gisteren lazen we in een lokale Maastrichtse krant dat er een half uur lang geen treinen reden.

Niet interessant? Niet van toepassing? Ah neen zeker? Want wie zat er op die trein? Onze avonturiers natuurlijk! Die altijd van de partij zijn als er wat te beleven valt.

Zitten ze zo gezellig keuvelend van Utrecht komende, te zeggen dat ze er bijna zijn en dat ze een kwartier hebben in Maastricht, gaat die trein daar zo maar efkes stil gaan staan te staan in het midden van nergens en komt er ergens uit het binnenwerk van die trein dat die trein niet verder mag dan Sittard en dat op bevel van de politie.

In Sittard moet iedereen maar van die trein. Hoe ze het gaan oplossen, weten ze nog niet maar als de reizigers de stoptrein naar Bunde nemen zouden ze vandaar alvast verder naar Maastricht kunnen want daar is wel een busverbinding.

Dat zouden Slow en mske dan ook maar doen … net zoals iedereen uit die IC-trein. En dan moest die conducteur er ook nog bij. Volgens mske was dat dezelfde van die vorige keer dat ze in Maastricht met problemen te kampen hadden. Zijn humor was dat alleszins.

Maar nog voor dat rijdend sardienenblik zich in gang zette, kwam het bericht dat ze toch naar Maastricht mochten. En puffend en kuchend waggelde die boemel zich door het landschap tot in Bunde, daar werd toch nog efkes nagevraagd of ze nu door mochten of niet. Het mocht.

Ze zijn in Maastricht geraakt, waar de aansluiting naar Liège-Guillemins natuurlijk weg was.

Als afsluiter een kleine mededeling: wie niet houdt van treinverhalen gelieve zich enkele dagen te onthouden. Er komen er nog een paar!