Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Een regiment stapschoenen

Lang geleden toen mijn eerste paar stapschoenen kapot ging kocht ik een paar dat echter nog moest geleverd worden.

Nog voor die levering, ergens onderweg kwam ik daarna een paar tegen in een winkel in uitverkoop. Ze stonden er op hun eentje, een maatje 42. Veel te groot, maar ze zagen er klein uit. “Probeer eens” zei Luc. De maat was fout, de schoenen goed. Ze pasten. Vandaar dat ze overgebleven waren. Iemand met een 42 kon er niet in, de anderen probeerden zelfs niet.

Dat ik bij het bestellen van het eerste paar niet goed had uitgekeken bleek al snel. Ze waren niet waterdicht. Dat was geen probleem. Ik zou ze wel aantrekken bij droge dagen. Dat deed ik niet. Ze bleven haast ongebruikt staan, terwijl de andere mijn favorieten werden.

Ik heb ze uiteindelijk aan Amke willen geven toen die de juiste schoenmaat kreeg. Wandelen met de meisjes zouden we toch enkel met droge dagen doen, alleen houden de meisjes niet van wandelen.

Enkele jaren geleden kocht ik me in Schotland een tweede paar, dat dus eigenlijk al een derde was, maar dat eerste telde ik al lang niet meer mee.

En toen ging de zool van mijn favorieten scheuren vertonen. Ik kocht opnieuw een paar.

Als het nu rekenkundig juist zat, had ik twee paar in gebruik: de twee paar die ik laatst aankocht. Maar zo liep het niet. Het paar uit Arran, pas sedert dit jaar volop in gebruik, vertoont scheurtjes. Ik kreeg er nog geen vocht in. Het was nu ook pas sedert ik het laatste paar erbij had dat ik dagelijks afwisselde.

Het stoorde me zo enorm want die hadden echt nog niet veel dienst gedaan, uitgerekend dat vrouwenmodel gaf er zo snel de brui aan, al zijn ze nog helemaal niet kapot. In elk geval besloot ik, als het zo zat, ik er wel een drieploegensysteem van zou maken en ik nam mijn oude favorieten ook weer in dienst.

Dat eerste paar? Dat niet waterdichte? Dat komt er helemaal niet bij kijken, zelfs niet als ik overdacht dat de twee met scheurtjes misschien ook helemaal niet meer waterdicht zijn.

Als ik het zo bekijk heb ik meer stapschoenen dan andere.

Previous

De ongeduldigaard

Next

Nog meer ongeduld

8 Comments

  1. Je hebt in ieder geval reserveschoenen. ☺

    • ms

      Ik weet zo niet. Als die waterdichte nat worden -en ja, dat doen ze ook wel als je er mee in een gutsende aanhoudende regenval blijft lopen, dan zijn de andere nauwelijks reserve vermits geen van de drie waterdicht zijn.

      En regen is er momenteel overal genoeg.

      Ik vrees zelfs dat mijn oude helemaal niet goed meer zijn, aangezien ze aanvoelen alsof de zool als een plank aanvoelt na enkele kilometers. En dat had ik nu wel eens graag grondig uitgetest.

      Een paar voor de rommelmarkt, twee paar voor de vuilbak, dan blijft er niet veel over.

      • Dan zit er maar een ding op: naar de schoenenwinkel.

        • ms

          Nog een paar bijhalen?

          Ik ben niet zo wegsmijtig, dat is het hele probleem. Alleen als blijkt dat die twee paar met scheurtjes echt niet meer voldoen zal ik die weggooien.

          En dan pas overwegen om er een tweede paar bij te kopen, maar daarvoor ga ik zeker efkes wachten peizek, tot er volgend jaar weer zo een actie komt.

  2. Een vreemde verzameling ….

    Wandelgroet,

  3. elsjeveth

    Dat is een indrukwekkende stap-collectie

Laat een reactie achter bij msReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén