Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Carnavalisten en vuilbakken

Ooit, we woonden nog in ons vorige dorp, veranderde er iets aan de vuilnisophaling en ineens werd het onze niet meer opgehaald. Na telkens weer alles te moeten binnenhalen, belde ik en vroeg ik of ze dachten dat ik een straatkat was die de vuilnisbakken deed. Het probleem was opgelost.

Nu zijn we hier overgeschakeld van zakken op bakken. In het begin ging alles goed, maar nu blijft onze bak sedert geruime tijd ook staan. Schuld van de evenementen omdat hij toen minder buiten stond? Of omdat hij niet aan de voordeur staat maar aan de zijpoort?

Het eigenaardige is wel dat ze op hun rondrit wél een gebetonneerde veldweg over rijden om van het eind van onze straat boven op de berg aan te komen maar ons stukje berg zelf niet doen.

De eerste keren dat we het merkten heeft Luc die bak gewoon terug binnen gezet, maar het werd zijn stokpaardje, hij was die keer dus ook in affaire tot hij vond dat het volstond, de telefoon greep en opbelde. Luc, die nooit boos wordt, was boos! Ze zouden de vuilkar contacteren en hem opbellen om te zeggen of ze kwamen of niet.

Luc ontplofte zowat. Hij zei dat hij wel zou zien of ze om 18u geweest waren of niet maar dat hij niet zinnens was thuis te blijven om op een telefoon te zitten wachten. We zijn niet zo scheutig om onze gsm-nummers op te geven aan instanties want op de kortste tijd kent dan iedereen dat nummer. Ze kwamen niet.

De keer daarop lagen we op vinkenslag. Ik onderschepte de vuilkar op de hoek van de straat, wees hen op de buitenstaande bak, vertelde hen dat die meestal bleef staan en ze beloofden die op te pikken.

Het ging geruime tijd goed, vorige keer was het weer zover. Luc belde op. Ze gingen nazien. Wij moesten weg. Ze kwamen niet.

Twee dagen later mochten we de roze vuilniszakken buiten zetten. Inderdaad, we móchten, want meestal moesten we die naar het containerpark brengen.

’s Avonds komen we terug van onze snuistertocht en die zakken staan er nog, maar in de hoek weliswaar. Dat wil zeggen dat de vuilkar als ze van boven de berg afrijden die zien staan, maar als ze van hier de berg oprijden niet.

Luc was niet in affaire, hij zei: “eigenlijk zijn die te licht om buiten te zetten, die waaien weg. Ik zal ze wel zelf naar het containerpark brengen”.

Maar toen zag hij de zus van onze vroegere buurman (dat huis staat nog steeds leeg) en zij wist te vertellen dat zij die vuilzakken in de hoek hadden gezet, ze waren op de straat gewaaid. Dat mysterie opgelost al vroeg Luc zich af of dat gebeurde vóór of nadat de ophaaldienst passeerde.

Maar! Ze wist ook te vertellen dat ze de carnavalisten opgezegd hadden. Al bij al een gesprekje op lichtelijk blij van te worden.

Maar ondertussen vraag ik me wel af of wij nu echt straatkatten zijn die de vuilbakken moeten doen. Voor hen is het een job, voor ons zou het gemakkelijk moeten zijn maar is het een last. En we blijven niet meer thuis noch moeten we niet gestoord worden als we op tocht zijn door eventuele telefoonoproepen over de vuilbak.

Previous

Tête-à-tête

Next

Puree van Jeroen Meus

14 Comments

  1. Ik hoop dat het vuilnisprobleem spoedig wordt opgelost. Een vervelend affaire…

    • ms

      Ik vrees er voor. Vermits we het al gemeld hebben en het dan even goed gaat, begin ik te denken dat er een geplande route voorzien is, die door die veldweg komt, wat dan weer eigenlijk niet mag maar die wel meer en meer als sluipweg wordt gebruikt.

      En ja, dat is enorm vervelend. We blijven maar met afval bezig.

      • Dat zou toch niet mogen.

        • ms

          We kunnen niet meer doen dan het melden.

          De zus van Buurboer zegt dat die daar ook meermaals blijven staan. Het is dus geen “interessant” stuk. Een onbewoond huis, waar wel vuilbakken worden buiten gezet, en de zijingang van het onze.

          Om dat stuk te doen, moeten ze onze straat tot het einde, terugkeren en dan de berg op. Waarschijnlijk vinden ze het sneller, gemakkelijker of gunstiger om op het einde van de straat de sluipweg te nemen en zo boven op die berg uit te komen, waar ook geen huizen staan en waar ze dus de bergaf moeten nemen om daar een zijstraat in te rijden.

          Wat doen ze niet? 200m.

  2. Kakel

    Is het een verrijdbare bak? Hier hebben ze zelfs speciale wielen eronder zodat mensen die beneden de dijk wonen, hun bak zonder al te veel inspanning een trap op kunnen trekken.
    Hier moeten alle afvalbakken netjes twee aan twee op een vastgestelde plaats neergezet worden.
    Zolang jullie niet in hun vaste route worden opgenomen, blijft het afwachten. Daarvan zou je bij de vuilnisbakken gaan neerzitten…

    • ms

      Het is een verrijdbare bak, maar niet handig te manipuleren. Hij moet met het handvat naar de straatkant staan. Dat is alles.

      We waren in die route opgenomen, want in de beginperiode hadden we er helemaal geen problemen mee.

      Als ze nu ook al de zakken niet meer gaan meenemen zie ik niet in waarom wij nog zouden moeten betalen voor de ophaling.

  3. Toch eens op het gemeentebestuur of stadsbestuur informeren waarom die zakken niet meer meegenomen worden. Misschien moet je dan inderdaad niet meer betalen voor de ophaling.

    • ms

      Dat hebben we ook al gedaan, waarna ze ons -terug- doorverwezen naar de ophaaldienst: van het kastje naar de muur dus.

  4. Pfff wat een affaire zeg … hoop dat het snel opgelost is, zo met je “vuil” blijven zitten is ook maar niks he :-s

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén