Zolang we niet konden gaan wandelen, zou ik met mijn binnenhuisveloke rijden. Na een driedaagse afwezigheid in december viel dat stil. Eigenlijk viel toen alles stil. Het leek wel of ik maar één ding wilde: uit bed komen en op mijn stoel aan de laptop ploffen.

En ik dacht bij mijn eigen dat ik op die manier nog rap zou doodgaan ook. Blijkbaar had ik zo een periode al eens, ik vond het logje bij wat gewroet in de buik van het blog.

Het deed deugd toen we terug op wandel konden en toen kwam de hitte. Ik stapte weer over op het binnenhuisveloke.

En weer ging er vanalles fout. Eigenlijk zijn er tal van redenen die, volgens mij, geen echt acceptabele redenen zijn maar die er gewoon voor zorgen dat ik mezelf er niet kan van overtuigen toch maar op dat veloke te stappen. Nu zijn die tegenslagen niet echt zonder belang, een paar stonden op het blog, maar ze zijn ook niet zo ernstig dat ze mijn veloke op non-actief moesten zetten.

Wat te doen om het vervelende stilvallen tegen te gaan? Mezelf verplichten dus, een ritmische muziek usb-stick samenstellen, maar dat deed ik al.

Ik zal ook het binnenhuisparcours een beetje aantrekkelijker en uitdagender moeten maken.

Een beetje bergop …

(Lees verder onder de foto)

Een beetje bergaf …

(Lees verder onder de foto)

Ik wou ook nog een stuk langs een meer, maar op het ogenblik van de foto’s mocht ik mijn meer niet vullen.