Een verloren dag? Of juist niet?

Toen Mr. Sloddermans vorig jaar aangaf van systeem te willen veranderen had Slow zijn oor al eens te luisteren gelegd. Toen Mr. Sloddermans zei dat hij daar toch niet halsoverkop ging aan beginnen, liet Slow zijn oor nog wat rusten. Toen twee weken geleden Mr. Sloddermans zei dat hij er al een maand mee bezig was, brandde alles ineens en zette Slow zijn twee oren én mske in. “Dat kost maar iets van een 100€” had meneer Sloddermans gezegd. Volgens mskes normale leverancier van kantoorgerief kostte dat een stukske meer, maar die sprak dan ook over niet compatibel en zulke dingen. Slow vond een fotooke op het internet. Slow belde naar Exell die zegden dat ze het in stock hadden en dat het zo een 100€ kostte.

En toen werden ze alletwee ziek.

Vandaag tegen tienen togen Slow en mske richting Excell. Awel merci! Dat was dat niet! “Jamaar” was het excuus “je zal die nieuwe aan de lijn gehad hebben, maar wij kennen dat hier niet”. Die nieuwe wel dan? Want die had aan Slow uitgelegd wat er allemaal inbegrepen was.

Slow en mske deden nog twee winkels met de hoop dat … noppes …

Thuis gekomen rond halftwee, keek mske op de site en ging op zoek naar de verdelers. Veel kwam er niet uit de bus. Die uit Limburg zei dat ze daar de eerste week toch niet moest op hopen en dat de persoon die zich daarmee bezig houdt haar vanavond ging opbellen. Die uit Antwerpen gaf haar een prijs, zodat mske zei dat ze toch eerst eens bij Mr. Sloddermans ging horen. Mr. Sloddermans beweerde bij hoog en bij laag dat dat zoveel niet kostte en gaf haar de prijzen op die anderen hadden betaald. En ja, mske belde maar weer naar haar normale leverancier van kantoorgerief, want die stond daar ook nog op voor Brabant en vandaar had de concurrentie blijkbaar het nodige gehaald. De prijs was lager, mààr exclusief B.T.W. wat hen zo duur maakte als … jawél!

“Kom” zei mske “we rijden naar Antwerpen”. De telefoon van die winkel in Antwerpen was en bleef bezet zodat Slow opperde dat het toestel niet goed op de haak lag. Dus vertrokken ze zo maar. Ter hoogte van Haasrode was het al koekenbak. Eindelijk kreeg mske de man in de winkel in Antwerpen aan de lijn. Die winkel was open tot half zes maar als ze te laat waren … De man zou wachten. De ring rond Brussel, tja, wie kent die niet?

Ter plaatse gaf Routenet er nog eens een verkeerde lap op zodat Slow en mske zoiets van een drie minuten na halfzes in de winkel binnen stapten. “Klopt” zei de man “toen je de tweede keer opbelde had ik net gemerkt dat mijn hoorn niet goed op lag”.

Om terug te komen hebben ze maar de binnenwegen genomen, met al dat gedoe op die autostrades, ringen, autosnelwegen en alle andere rappe wegen. Ze waren hier om twintig voor acht.

Het belangrijkste is: ze zijn toch weer in roulatie want Mr. Sloddermans begint de dossiers al op zijn nieuwe manier door te zenden.